Verhalenbundel met klimaatverandering als rode draad.

Een bundel met een cover die al laat weten dat het geen zonnige en vrolijke verhalen gaan worden.

Stuk voor stuk dystopische verhalen die ieder voor zich een andere invalshoek hebben ( overstromingen, radioactieve stralingen, hongersnood) en waarbij de hoofdrolspelers ook allen op een eigen manier tegemoet zien. De een is in ontkenning, de ander boos, verdrietig en weer een ander strijdlustig.

Gemma Geurts heeft een directe maar snelle, rauwe vertelstijl. Waarbij zij soms zeer primair is in haar woordgebruik.Maar wat wel past bij de omgeving van het verhaal. Zo is er het verhaal " onze Drijl" waarbij mensen benoemt worden als pikken en teven en meisjes gezien worden als broedmachines. Dit is in enorm contract met bijvoorbeeld het verhaal " stel je voor" of " de laatste keer kaartjes". Daarbij lijkt het bijna of een ander het geschreven heeft ,puur qua taalgebruik.

De rode draad in de verhalen is de klimaatverandering en de gevolgen in de toekomst. Elk verhaal een andere toekomst. De verhalen hebben allemaal een goede intro, je weet meteen waar je belandt bent als lezer. De opbouw is bij de een beter dan de ander en sommige verhalen voelen niet af en zou je meer van de karakters willen lezen.

Eerder las ik " de laatste vier dagen " een YA roman van haar hand. Persoonlijk vind ik haat schrijfstijl daar beter uit de verf komen . Korte verhalen zijn toch een andere tak van sport.

Wel moet ik zeggen, qua onderwerp,dat het zeker de moeite waard is om te lezen.