Het verlangen iemand anders te worden

Nooit eerder las ik iets van Vlautin en het is goed dat hier verandering in is gekomen. Die melancholische sfeer en zijn oog voor de kleinste, menselijke details, wat een kracht! Centraal staat Horace Hopper, een jongen die opgroeit bij het liefdevolle echtpaar Reese, maar worstelt met wie hij is en waar hij thuishoort. Hij wordt onvoorwaardelijk opgenomen in hun leven, maar kampt met een diepgeworteld gevoel van tekortschieten en een verlangen om iemand anders te worden. Zijn poging om een nieuw bestaan op te bouwen als professioneel bokser voelt even tragisch als dapper. Vlautin beschrijft Horace’s innerlijke strijd met een bijna pijnlijke eerlijkheid ,
zonder opsmuk, maar vol menselijkheid. De liefdevolle zorg van het Reese-gezin, zonder dramatiek, maar met zoveel warmte, staat in zo’n schrijnend contrast met Horace’s innerlijke strijd. Alsof hij het geluk dat hem wordt aangeboden niet durft te vertrouwen of te omarmen.
En dan die omgeving… de uitgestrekte, bijna lege landschappen die als een soort spiegel werken voor hoe verloren Horace zich voelt. Je voelt bijna de droogte vandaag de woestijn, het stof van de bokszalen, en de stilte van het ranchleven.