Mijn eerste kennismaking met deze schrijver

Biecht aan mijn vrouw van Pieter Waterdrinker. Dit was mijn eerste roman van deze schrijver. Ik moest wennen aan de schrijfstijl. Het is ietwat 'wollig'. Het verhaal is fictie, maar bevat toch ook ware feiten en personen. Het speelt zich voor het grootste gedeelte af in Amsterdam tijdens de Corona-lockdowns. De schrijver verblijft daar een paar weken in het Schrijvershuis in de Spuistraat. Op een dag ontmoet hij zijn vroegere 'vriend' Otto. Otto heeft het helemaal gemaakt en zwemt in het geld. Zelfs nu in Corona-tijd kan hij gewoon uiteten en genieten van andere geneugten van het leven. Pieter heeft hem al veertig jaar niet gezien en, eerlijk gezegd, ook niet gemist. Toch dringt Otto zich op en doet een bekentenis. Dit leidt tot een maalstroom aan gedachten bij Pieter. Aan schrijven komt hij eigenlijk niet toe en hij is blij dat hij bijna weer naar zijn vrouw Julia kan terugkeren. Dan gebeurt er op de valreep nog iets onverwachts. Ik had er meer van verwacht, maar wil zeker nog wel eens iets van hem lezen. Ben benieuwd naar zijn andere werk.