De parasieten van de Geest

Een merkwaardig verhaal geschreven door Colin Wilson in 1967 maar dat zich afspeelt in 2014. De personages hebben al communicatie via een telescherm van hun mobiele telefoon, dus dat is goed voorspeld. Tijdens een opgraving van een heel oude beschaving die herinnert aan de verhalen van Lovecraft, ontdekt de hoofdpersoon dat zijn brein bewoond is door wat hij noemt vampieren van de geest.. Het zijn deze vampieren die er ook voor gezorgd hebben dat het zelfmoordcijfer na de 18e eeuw steeds hoger werd, en dat de moderne mens zijn vermogen tot zelfvernieuwing verloren schijnt hebben. Dat die moderne mens ook niet echt zijn potentieel benut en geen aansluiting meer heeft op de innerlijke bronnen in onze eigen geest, doordat hij te snel afgeleid wordt. Als Faust gaat daarom deze mens zijn ondergang tegemoet. In deze roman draait het vooral om het gegeven als mens te vechten tegen deze vampieren, en het geloof in het goede te behouden. Ook zijn er veel verwijzingen naar het ontwikkelen van geestelijke vermogens als telepathie, en het vermogen voorwerpen te verplaatsen en gezamenlijk met de geest ongelooflijke krachten te kunnen ontwikkelen die ´bergen´ kunnen verzetten.
Er wordt ook herhaaldelijk gerefeerd aan filosofen zoals Teilhard de Chardin, met het geloof dat we nog maar aan het begin staan van de ontdekking van de geest, dat nog een onontgonnen land is, als het beloofde land van de Israelieten. Die vermogens zijn circuits in de mens die in verbinding staan met krachten die wij poetisch, religieus of mystiek noemen.
De schrijver refereert ook herhaaldelijk aan de romantische visie van de 19e eeuw, waar de mensen het vooruitzicht werd geschets te worden als goden, daarvoor is vooral een geesteshouding nodig en niet zozeer het intellect. Helaas wordt de mens vooral geregeerd door ingeroeste gewoonten, habitus genoemd in de roman. Maar als je leert hoe je je geest kan inschakelen, en kan afdalen in de geest en in het zogenaamde collectieve onderbewuste wat Jung al beschreef, kan je op een heel diep niveau een verborgen bron vinden die als je je daarop aansluit een onuitputtelijk reservoir van krachten vormt.
Je geest gaat als het ware dan in zij vrijstand...
Dit is een merkwaardig, raar, maar ook interessant boek wat aansluit bij het oeuvre van Colin Wilson waarin hij altijd zoekt naar een mystieke zijnstoestand waarin we in op de Blakiaanse manier in de zandkorrel de hele schepping zien.