Iemand zin in een glaasje cyanide?

Hou je van thrillers? Wil je ook zo graag helpen de moordenaar te vinden en het mysterie op te lossen? En is Kerstmis je favoriete periode? Lees dan zeker het boek ‘Sneeuwstorm en Amandelgeur’ van Camilla Läckberg.

Het is de week voor Kerstmis. De familie Fjällbacka besluit om dit jaar Kerstmis te vieren op het Zweedse eiland Välo. Ook politieman Martin Molin is uitgenodigd op het feest. Hij is tenslotte de vriend van Lisette en zij stond erop dat hij meekwam, omdat ze als de dood is voor familiefeestjes. Eenmaal aangekomen op het eiland valt er Martin meteen iets op. Er staat maar één huis, één heel mooi, groot, wit huis. Het straalt warmte en gastvrijheid uit. Hij zou hier best wel willen wonen, maar dan moet hij eest de lotto winnen. Snel rent hij naar binnen, want het is ijskoud buiten. Börje-de butler-komt hem tegemoet en zegt dat hij juist optijd aangekomen is. Er hangt buiten en zware sneeuwstorm in de lucht. Zijn idee over een perfecte Kerst wordt nog eens aangewakkerd wanneer hij binnen de prachtig versierde kerstboom ziet. Als een klein jongetje dat met glunderende oogjes zijn cadeautje openmaakt, kijkt Martin Molin vol bewondering naar de kerstboom. ‘Martin! Wat fijn dat je er bent!’ roept Lisette terwijl ze hem rond de hals vliegt. Opeens krijgt Martin het gevoel dat hij hier beter niet had kunnen zijn. Zijn gevoel wordt versterkt wanneer hij Lisettes keurig opgestelde familie ziet. Allemaal hebben ze die serieuze, gespannen blik in hun ogen. Hij is net klaar met iedereen de hand te schudden als Kerstin roept dat het eten klaar is. Dan gebeurt er iets vreemds. Verschillende familieleden haasten zich naar opa Rubens rolstoel. Lisette die er het dichtste bijstaat is er als eerste bij en er verschijnt een triomfantelijk lachje om haar lippen. Wanneer ze allemaal rond de eettafel zitten wordt het duidelijk waarom de meeste familieleden zo extreem graag bij opa Ruben in de smaak willen vallen. Het gaat allemaal om zijn erfenis, om de vele miljoenen die op zijn bankrekening staan. Iedereen zit vol spanning te wachten opdat opa Ruben bekend zou maken wie al zijn geld erft. Alleen doet hij dit niet, in plaats daarvan maakt hij van de gelegenheid gebruik om iedereen erop te wijzen dat hij/zij heeft gefaald en dat zijn investeringen in hen allemaal voor niets zijn geweest. Opa Ruben boeit zich zo op, dat hij helemaal rood ziet en moet hoesten. Gretig drinkt hij van het glas dat voor hem staat. Opeens begint zijn lichaam hevig te schokken. Martin rent naar hem toe, maar voordat hij de oude man bereikt houden de spasmen abrupt op en valt hij met zijn hoofd in het bord dat voor hem stond. Martin zoekt via opa’s magere pols naar een hartslag, maar jammer genoeg moet hij melden dat opa Ruben overleden is. Instinctief ruikt hij aan het glas waaruit opa Ruben gedronken heeft. Een duidelijke geur van bittere amandel komt hem tegemoet, dit bevestigt alleen wat hij al vermoedde. Opa Ruben is vermoord. Kerstin meldt dat alle contact met de buitenwereld onmogelijk is vanwege de sneeuwstorm. Er is een moord gepleegd en ze zitten vast op het eiland, erger nog ze zitten vast met een moordenaar onder hen. Alle gezelligheid en solidariteit van Kerstmis zijn verdwenen, als sneeuw voor de zon. Zal het Martin lukken de moordenaar te ontmaskeren, alvorens er nog een slachtoffer valt?

Camilla Läckberg is een geboren thrillerschrijfster. Bekende boeken van haar zijn onder andere ‘De Engelenmaker’ en ‘De IJs prinses’. Sommige boeken zijn zelfs verfilmd zoals ‘De Predikant’ en ‘Zusje’. In 2013 verscheen de zesdelige serie de ‘Fjällbacka Murders’, die gebaseerd zijn op de personages uit haar boeken. Het boek dat ik gelezen heb, namelijk ‘Sneeuwstorm en Amandelgeur’, is iets minder bekend, maar daarom niet minderwaardig. Het is het perfecte boek voor wie houdt van Kerstmis en weinig tijd heeft om te lezen. Net als in sommige andere boeken speelt ook dit verhaal zich af in Zweden, haar geboorteland. Camilla Läckberg won in 2006 de ‘Author of the Year, SKTF’ prijs en de ‘People’s price, Rix FM and Bokia’ prijs. Jammer genoeg heeft het boek ‘Sneeuwstorm en Amandelgeur’ nog geen prijzen gewonnen.

Het overgrote thema in dit boek is hebzucht. Iedereen wilt zo graag de miljoenen van opa Ruben erven dat ze vergeten wat echt belangrijk is in het leven. Ze vergeten dat ze van elkaar houden, dat ze een familie zijn en dat ze elkaar zouden moeten steunen. Hun houding tegenover elkaar en tegenover de dood van opa Ruben staat in groot contrast met de periode waarin het verhaal zich afspeelt. Het is bijna Kerstmis, wat normaal een tijd van liefde en solidariteit zou moeten zijn, is nu een periode van haat, angst en ruzie. Wanneer opa Ruben sterft zijn er slechts enkelen die dat erg vinden. De meesten zijn nog steeds kwaad op hem, omdat hij zo tegen hen is uitgevlogen en vinden het dus eigenlijk goed dat hij dood is. Ook zou je kunnen zeggen dat het om een familiecrisis gaat. De dood van opa Ruben heeft hen alleen nog verder uit elkaar gedreven. Ze maken ruzie, beschuldigen elkaar en wanneer sommigen de kans krijgen om elkaar in de haren te vliegen, laten ze dit niet aan hen voorbijgaan. ‘Sneeuwstorm en Amandelgeur’ is ook weer een mooi voorbeeld combinatie van een contradictie. Een sneeuwstorm is koud, terwijl amandelgeur mij doet denken aan een lekker warm gebakje. Wel komen ze alle twee voor in dit verhaal en zijn het beide ook negatieve elementen. De sneeuwstorm, omdat hij ervoor zorgt dat ze vast zitten op het eiland en geen contact hebben met de buitenwereld. De geur van amandelen was ook helemaal niet bedoeld als iets lekkers. Het was een glaasje cyanide waarmee opa Ruben het leven liet. De personages maken heel wat mee waardoor ze op het einde een ontwikkeling meemaken. We spreken dan van round characters, dit is het geval bij: Vivi, Lisette en Matte. Martin Molin blijft heel het verhaal zichzelf. Hij verandert niet, maar desondanks is zijn personage wel goed uitgewerkt. Verder hebben we ook flat characters zoals Börje en Kerstin. Zij zijn de typische bedienden die ervoor zorgen dat iedereen het naar zijn/haar zin heeft. Doorheen het verhaal veranderen zij niet en ze zijn ook niet uitvoerig beschreven. In het boek zijn er twee vertelperspectieven. Zo is er de personele verteller, die in dit geval Martin Molin is. De lezer gaat mee in het verhaal als Martins hulpje. Soms lijkt het alsof je mee de zaak probeert op te lossen, zo kom je via Martins gedachten en zintuigen steeds meer te weten en kun je verbanden leggen. Over de andere personages kom je vaak iets te weten wanneer zij een dialoog met iemand voeren. Doorheen het verhaal begin je steeds meer sympathie te krijgen voor die arme Martin die er helemaal alleen voor staat en dat dan ook nog eens tijdens de kerstperiode. In plaats van leuke, zorgeloze dagen maakt hij overuren om deze zaak op te lossen. Ook is er het meervoudig vertelperspectief. Je bekijkt het verhaal minstens één keer vanuit elk ander personage, behalve dan vanuit Kerstin en Börje. Vanaf het begin tot net voor het einde wordt er spanning gecreëerd. Natuurlijk niet in dezelfde mate. Heel geleidelijk aan komen er stukjes informatie bij tot de laatste tien pagina’s. Dan maakt Martin Molins gedachtegang ineens een andere wending en vallen alle puzzelstukjes op hun plaats. Wat Martin ziet, hoort en denkt zorgt ook voor een zekere spanning.

Camilla läckberg heeft dit echt fantastisch geschreven. De constante spanning in combinatie met het verassende einde leveren een uitstekend boek. Ik denk dat de schrijfster dit boek geschreven heeft om enerzijds haar lezers te amuseren en hen de nodige ontspanning te bieden, anderzijds om mensen eraan te herinneren wat echt belangrijk is in het leven. Zeker nu we in deze nogal gematerialiseerde maatschappij leven waarin het maken van winst op nummer één staat. Net zoals de familie Fjällbacka zijn ook wij gedreven door hebzucht. We willen alsmaar meer en het is nooit genoeg. We zouden onze ogen moeten openen en zien dat familie en vrienden onbetaalbaar zijn. Het zijn de kleine dingen in het leven die je gelukkig maken, zoal bijvoorbeeld mooi weer of een complimentje dat je krijgt van iemand. Als je alleen maar geluk associeert met geld en luxe dan ben je volgens mij zeer fout bezig. Ik geef wel toe dat geld het leven een stuk gemakkelijker maakt. In het boek heb je ook het grootte, mooie, witte huis vol luxueuze meubels, maar eveneens een familie die elkaar niet kan luchten. Ze leiden allemaal een luxueus leventje dankzij het geld van opa Ruben, maar wie geeft er iets om hem wanneer hij sterft? De meesten denken gewoon aan de erfenis die hij zal nalaten. Geld maakt zoveel kapot, het maakt hebzuchtige wolven van ieder van ons. Alleen is het nog niet te laat om het tegendeel te bewijzen. Het doelpubliek is voornamelijk volwassenen omdat ze hen de ‘echte’ waarde van geld wil laten zien.

Tot slot vond ik het een zeer goed boek. De manier waarop Camilla Läckberg plaatsen en dingen beschrijft, laat de beelden in mijn hoofd tot leven komen. Je leest het boek en het is net alsof er in je hoofd een rolletje afspeelt. Ze gebruikt weinig moeilijke woorden, wat het lezen gemakkelijker maakt. Eenmaal je erin begint te lezen kun je het niet meer wegleggen. Het boek is niet erg dik, dus het is ideaal voor mensen die weinig tijd hebben. Nog een aangenaam aspect is dat het verhaal zich afspeelt in de kerstperiode. Voor kerstliefhebbers als ik is dit echt geweldig. Het verhaal zelf vond ik goed gekozen. Eerst denk je dat het heel voordehand liggend is dat opa Ruben is vermoord, maar als het verhaal vordert krijgt dat toch een diepere betekenis. Het einde is heel verassend en vernieuwend, het geeft ‘moord’ een nieuwe definitie. Het enige waar ik mij in het begin van het verhaal een beetje aan stoorde, was het uit elkaar houden van de personages. Ik heb voor mezelf een kleine stamboom getekend, waardoor ik iets beter kon volgen. Naarmate het verhaal vorderde was dit probleem helemaal verdwenen. Het boek is een echte aanrader!