Een paar zeer verrassende wendingen
Kay Scarpetta heeft weer eens een andere werkplek en een ander huis. Zij en Benton wonen en werken nu voornamelijk in New York. Op een koude nieuwjaarsdag wordt Kay door de NYPD, bij monde van haar oude kennis Jaime Berger, opgeroepen om ene Oscar Bane te onderzoeken. Hij is de vorige dag opgepakt en beschuldigd van moord op zijn vriendin. Hij stáát er op dat Kay Scarpetta hem onderzoekt. De verdenking blijft op Oscar rusten, tot er nog iemand dood gevonden wordt, en het ineens allemaal duidelijk wordt. Hoewel ik dit deel net weer ietsje beter vindt dan het vorige geloof ik niet dat ik ooit nog zó met spanning op ‘een nieuwe Cornwell’ ga wachten als dat ik vroeger deed. In dit deel wordt de moord – en het zoeken naar de dader – bijna volledig ondergeschikt gemaakt aan verhalen over het persoonlijke leven van Kay, Lucy en Jaime. En passant lezen we ook nog wat over Benton. Het duurt bijna 200 pagina’s voor we een beetje inzicht hebben in wie die Oscar is en wat er nu precies gebeurt is. Er wordt vooral veel, heel veel gepraat over het feit dat Benton en Jaime en Lucy denken dat Pete Marino Kay heeft verkracht. Dat is absoluut niet waar en dat weet de lezer ook al…
Marino heeft in het vorige deel eindelijk, in een dronken bui, Kay op een tikje eigenaardige manier laten weten wat hij al die jaren al voor haar voelt. Dat is nooit leuk, zoiets, maar om daar nou een heel boek aan op te hangen? Vooral gezien het feit dat Marino tegenwoordig nuchter is en voor Jaime Berger werkt, maakt dat het er allemaal nogal dik bovenop ligt. Natuurlijk komen Marino en Kay elkaar dan weer tegen, en natuurlijk wordt er door alle partijen veel en vaak over de zaak gesproken. He he. Patricia Cornwell had Marino ook naar de andere kant van het land kunnen laten verhuizen en Benton en Kay en Lucy eens fijn alles laten uitpraten. Dan was er meer ruimte geweest voor het verhaal van de moord die Oscar wel of niet gepleegd zou hebben. Het is namelijk best een goed verhaal, met nog een paar zeer verrassende wendingen en het is jammer dat het zo ondersneeuwt. Ik hoop erg dat Patricia Cornwell in de volgende delen met Kay in de hoofdrol nu eens wat rust inbouwt; rust om gewoon een van haar goede plots neer te zetten, rust voor Kay en Benton om nou gewoon eens amen te werken, rust voor Lucy en Jaime en Marino en al die anderen… Zodat wij lezers in alle rust van die nieuwe delen kunnen genieten. (Door: Jannelies Smit)
Reageer op deze recensie