Een bloederig verhaal, letterlijk en figuurlijk
Na het success van Cold Granite, Dying Light en Broken Skin komt MacBride nu met een boek dat nog spannender, nog intenser is: Flesh House. In de haven van Aberdeen duikt een container op waar mensenvlees tussen het dierlijke vlees blijkt te zitten. Logan McRae en zijn collega’s krijgen de eer om uit te zoeken hoe dat zit. Twintig jaar geleden zijn ze ook al eens geconfronteerd met een dergelijke zaak. Alleen, toen werkte McRae nog niet bij de politie. Zijn superieur David Insch wel. Die heeft toen samen met zijn baas Brooks aan de zaak gewerkt, die helaas nooit werd opgelost. Er staat nu dus des te meer druk op hem om het wel op te lossen… Maar net als toen lijkt de moordenaar volledig ongrijpbaar.
Spannend, spannend, spannend! Wat kan je zeggen van een boek waarin de gebeurtenissen elkaar in hoog tempo opvolgen, we dag na dag meeleven met een overwerkt en onderbetaald team, we zien hoe de moordenaar steeds maar weer kans ziet zijn slachtoffers te benaderen zonder dat zij er erg in hebben? Gelardeerd met pagina’s met krantenkoppen leven we mee, van minuut tot minuut. Déze zaak blijkt toch wel heel ingewikkeld te liggen omdat er blijkbaar twintig jaar geleden nogal wat fouten zijn gemaakt bij het toenmalige onderzoek. Die fouten zijn er de oorzaak van dat het onderzoek bepaald niet verloopt zoals het zou moeten verlopen.
Macbride heeft er voor gekozen om dit keer Insch en Steel beiden een iets grotere rol te geven, wat de opbouw van de spanning in dit geval ten goede komt. Flesh House is een bloederig verhaal, letterlijk en figuurlijk. De slechterik heeft de gewoonte zijn slachtoffers nogal bloederig af te maken. Erger nog… hij laat stukjes slachtoffer achter en later blijkt zelfs dat hij stukjes slachtoffer aan andere mensen voert. Je moet er even tegen kunnen. Gelukkig weet Macbride het wel allemaal zo te brengen dat je er nog net niet misselijk van wordt; daarvoor is het allemaal té spannend. Nadat de lezer vakkundig op het verkeerde spoor is gezet, en ik bedoel écht vakkundig, blijkt de uiteindelijke oplossing toch wel een tamelijk bijzondere te zijn. Stuart Macbride schrijft door; zijn vijfde boek, Blind Eye, verschijnt in het voorjaar van 2009. Ik kan nu al niet meer wachten…
Reageer op deze recensie