Niet mijn kopje thee

Al enige tijd keek ik uit naar dit magische boek. De achterflap klonk erg veelbelovend en ik had echt veel zin om hierin te beginnen!
Echter kwam ik er helaas al snel achter dat (mede door de schrijfstijl) dit boek niet in mijn straatje paste. Dat kan natuurlijk gebeuren!

De schrijfstijl is met recht bijzonder te noemen. Het verhaal wordt namelijk verteld vanuit een archivaris die zich tot jou, als lezer, roept om het verhaal van Felicite en Egonia te vertellen. Zie het als een soort voice over die zich af en toe tot jou richt. Je moet goed bij de les blijven, want het heden en verleden wisselen zichzelf regelmatig zonder waarschuwing af. Naarmate je verder in het verhaal komt zitten er ook zeker meer dialogen in, en lees je ook een aantal pagina's in een soort van poetische dichtvorm.

Het verhaal zelf komt vrij goed overeen met de achterflap. Ook de titel en cover passen goed bij het verhaal en de vibe daar van! Echter had ik toch iets heel anders verwacht. Ik zit nu al een paar dagen na te denken over deze review, maar ik kan dit boek gewoon niet plaatsen. Het is niet in een genre hokje te stoppen. Thee Voor De Geesten is met recht uniek te noemen, maar als ik het zou moeten labelen dan zou het een combinatie zijn van een literaire roman, mysterie en fantasy. Je begrijpt dat dit een combinatie is waar je van moet houden. Dit zie je ook terug in de reviews op goodreads. Er worden veel 5sterren, of juist 2 sterren gegeven.

Wel kan ik de lovende reviews begrijpen. Zoals ik al zei is het verhaal uniek, magisch, poëtisch, en intrigerend. Het is wat dat betreft echt een verhaal waar je heel blij van wordt, of juist helemaal niks mee kan. Helaas viel ik zelf in die tweede categorie.

Erg jammer, maar je kan helaas niet met elk boek een match zijn.