Anna Karenina

“Durf je het aan?”, vroeg mijn boekenbestie @runr aan mij nadat we net het Don Quichot debacle achter de rug hadden. Zullen we samen Anna Karenina lezen? Deze klassieker stond al een tijd je op onze buddy-read-lijst. Hij in het Engels en ik in het Nederlands. Deze reis door de Russische elite was een veel betere dan die van de Spaanse ridders. Anna Karenina wordt omschreven als misschien wel de beste roman allertijden. Daar ben ik het niet mee eens maar dat is een persoonlijke mening. Zeker is wel dat dit boek een van de betere psychologische romans is uit de 19e eeuw. Door het lezen van dit boek krijg je een hele gedetailleerde indruk van het leven van de Russische elite uit de 19e eeuw. Eigenlijk worden alle zintuigen geprikkeld, je kan het Russische platteland bijna ruiken. Het verhaal zelf is triest, de wijze waarop vrouwen destijds zo veel minder rechten hadden als mannen is verbijsterend en de afloop is dramatisch maar prachtig beschreven. Zelf vond ik het verhaal toch wat te lang en ben ik het niet eens met de woorden van Peter Boxall dat het boek tot de laatste bladzijde blijft boeien. Zelf vond ik de tweede verhaallijn, die van het leven van Levin niet altijd eer doen aan het verhaal. Levin vertegenwoordigt waarschijnlijk de personage en denkbeelden van de schrijver zelf. De strijd van Levin weerspiegelt de innerlijke strijd van de schrijver. In het verhaal wijdt hij enorm uit over sociale dilemma’s, politieke denkbeelden en persoonlijke ontwikkeling. Deze beschreven strijd van de auteur zelf was naar mijn mening te uitgebreid en deed soms iets te veel afbreuk aan het verhaal. Dit boek hoort in de lijst der lijsten maar nu snak ik wel weer even naar wat modernere literatuur.