Buitengewoon briljante wezens - een feelgood ervaring

Dit boek lag voor mij als cadeau onder de kerstboom. Hoewel ik nieuwsgierig was naar het verhaal van de octopus (mede door de mooie omslag), was ik ook een beetje huiverig toen ik op de achterkant las dat het ging over het verlies van een echtgenoot en zoon. Verhalen over rouw kunnen prachtig zijn, maar ik was niet in de stemming voor een tranentrekker. Dat bleek gelukkig niet het geval te zijn. Het is een feelgood roman met een aantal intermezzo's waarin Marcellus (de octopus) het woord neemt. Dit bijzondere vertelperspectief is goed gevonden door de auteur en de stukken van Marcellus zijn grappig geschreven. Wat mij betreft had hij vaker terug mogen komen in het verhaal.
Het verhaal draait vooral om Tova die op zoek is naar een invulling van haar leven en om Cameron die op zoek is naar zijn vader. Het speelt zich af in Sowell Bay, een klein dorpje aan de kust, waar iedereen elkaar kent en niks geheim blijft.
Buitengewoon briljante wezens is de debuutroman van Shelby van Pelt, die vertaald is door Sabine Mutsaers. Shelby van Pelt heeft geen literaire roman geschreven en ook geen roman die diep nadenken vereist. Ze raakt wel een aantal maatschappelijke kwesties aan, zoals dierenleed, ouderdom, eenzaamheid en armoede, maar neemt hier geen uitgesproken standpunten over in. Het blijft een lichtvoetig verhaal, waarin op het eind alles op zijn pootjes terecht komt.