Leven tussen heimwee en verlangen

De hoofdpersoon van het verhaal is Owen Callahan. Hij is verhuisd naar het huis van zijn opa in Kentucky en heeft een baan aangenomen in de groenvoorziening op de campus van de universiteit. Hiermee krijgt hij toegang tot een gratis schrijfcursus. Owen komt uit een conservatieve rechtse familie, die zijn droom om schrijver te worden niet begrijpt.
Op de campus bevindt zich ook Alma Hadzic, zij is writer in residence en werkt aan haar tweede roman. Alma is de dochter van liberale Bosnische immigranten, die in de oorlog gevlucht zijn naar Amerika. Ze heeft een Ivy League opleiding genoten, beschikt over een steunende familie en heeft beginnend succes als schrijfster. Alma lijkt te belichten wat Owen mist.
Owen wordt verliefd op Alma, die op dat moment een relatie heeft met de zoon van haar uitgeefster. Desondanks groeien Owen en Alma steeds meer naar elkaar toe. Ondertussen worstelt Owen met zichzelf, zijn familie en met de impact die klasse, identiteit en religie hebben in zijn leven en in Amerika.

Dit is de debuutroman van Lee Cole. Hij is qua onderwerpen dicht bij zichzelf gebleven. Uit interviews met hem komt naar voren dat hij geboren en getogen is in Kentucky en is afgestudeerd aan de Iowa Writing Workshop. De favoriete schrijvers van Lee Cole zijn mensen die in anonimiteit zwoegden, gewone banen hadden en vasthielden aan hun droom om te schrijven. Lee Cole heeft dit zelf ook ervaren en wilde dit gevoel vastleggen. Hij heeft gewerkt bij UPS en als bomenverzorger. Veel van zijn aantekeningen uit die tijd heeft hij verwerkt in dit boek. Lee Cole benoemt dat je een ongelooflijk optimisme moet hebben om door te gaan met schrijven, terwijl iedereen om je heen je vertelt dat je een echte baan moet zoeken. Volgens hem is Groundkeeping niet autobiografisch, maar zijn elementen uit zijn leven wel aanwezig. Kentucky is voor Lee Cole een plek van tegenstrijdigheden, maar ook een plek van schoonheid. Als hij er niet is verlangt hij nostalgisch naar huis, maar als hij in Kentucky is heeft hij de wens om weer weg te gaan. Dit is ook een belangrijk thema in het boek.

Voor mij kwam het verhaal niet lekker op gang en ik heb het boek meerdere keren weggelegd. Sommige stukken waren langdradig of ik miste de relevantie voor het verhaal. Andere delen van het boek waren juist pakkend geschreven en de auteur had die wat mij betreft meer uit kunnen diepen. De opa van Owen bijvoorbeeld leek me een interessant figuur en de stukken die over hem gingen waren grappig geschreven. Ook had ik meer over het verleden van Owen te weten willen komen. Door het verhaal heen komt af en toe een stukje ter sprake, maar dit is onvoldoende om te verklaren waarom Owen naar Kentucky is verhuisd of wat hem drijft.
Minder goed vond ik de stukken over Alma. Het is duidelijk dat Owen haar erg leuk vindt, maar andersom lijkt dit minder het geval. Dat ze hem toch een kans geeft kwam niet geloofwaardig over. In het verhaal gaat het ook over de verkiezingen van 2016 en de opkomst van Trump. De standpunten hierover vond ik behoorlijk zwart-wit overkomen en voegden weinig toe aan het verhaal.

Het is duidelijk dat Lee Cole zijn best heeft gedaan op zijn debuutroman. Als je het leuk vindt om te lezen over het leven van twintigers op een Amerikaanse universiteit en over personen die schrijver willen worden dan is dit boek een aanrader.