Lezersrecensie
Kom maar op met die serie
Terugkeer
Terugkeer, een Schotse eilandnovelle: De ferry komt achter de landtong vandaan en vaart langzaam de haven in. Zodra het schip is aangemeerd, gaat de klep open. Veertig jaar valt weg. Bevrijding, verwachting en de overtuiging dat hij nooit terug zou keren rolt hem tegemoet. Het gevoel uit die tijd brengt zijn verdoofde binnenste tot leven en laat de wond van het verlies opnieuw schrijnen. Getekend door het leven keert Dough terug naar het eiland waarvan hij als jongeman bezwoer dat hij er nooit meer een voet op zou zetten. Zijn vader ligt op sterven, tijd om zijn plek als Laird van de Hebridensmaragd over te nemen. De gevoelens van de eilanders zijn gemengd: houden zijn woorden daadwerkelijk een betere toekomst voor het eiland in? “Je voelt de wind bijna over je wangen strijken en proeft de zilte lucht van de zee als Marceline verhaalt over de kusten van Ierland of Schotland.”
Mijn mening
Dough een gebroken man. Zijn vrouw en dochter zijn tijdens een ongeval verongelukt. Dan krijgt hij een briefje met de tekst:
Het is tijd om thuis te komen.
De eilanders rekenen op de volgende Mac.
Athair.
Hij besluit zijn bedrijf te verkopen en zijn spullen te pakken om te vertrekken naar zijn thuis. De Hebridensmaragd het eiland van zijn vader. Dit terwijl hij ooit bij vertrek gezegd heeft nooit terug te gaan.
Helaas is hij te laat om nog afscheid te kunnen nemen van zijn vader. Vanaf nu is hij wel de nieuwe Laird van het eiland.
De eilandbewoners vinden het lastig dat Dough de nieuwe Laird gelijk wat veranderingen doorvoert en zijn afwachtend. Sommige zijn ook boos over dingen die in het verleden zijn gebeurd.
Kan hij het eiland en de bewoners weer verenigen en gaan ze zijn functie als nieuwe Laird accepteren?
Alle personages zijn mooi neergezet en ze ontwikkelen zich ook tijdens het verhaal. Je gaat echt meeleven met de mensen en het eiland. Het is zo goed neergezet dat je het als een film zit.
Ik zou zeggen laat er maar een serie van komen om heerlijk bij weg te zwijmelen. Ik ben voor.
Het is een boek wat je in 1 avond uitleest. Je wil het niet neerleggen. Het leest lekker en er zit een leuk verhaallijn in. Er is spanning, misverstanden, ontluikende liefde en een goed einde. Wat wil je nog meer. Een heerlijk boek om even weg te dromen op de bank met een dekentje.
Terugkeer, een Schotse eilandnovelle: De ferry komt achter de landtong vandaan en vaart langzaam de haven in. Zodra het schip is aangemeerd, gaat de klep open. Veertig jaar valt weg. Bevrijding, verwachting en de overtuiging dat hij nooit terug zou keren rolt hem tegemoet. Het gevoel uit die tijd brengt zijn verdoofde binnenste tot leven en laat de wond van het verlies opnieuw schrijnen. Getekend door het leven keert Dough terug naar het eiland waarvan hij als jongeman bezwoer dat hij er nooit meer een voet op zou zetten. Zijn vader ligt op sterven, tijd om zijn plek als Laird van de Hebridensmaragd over te nemen. De gevoelens van de eilanders zijn gemengd: houden zijn woorden daadwerkelijk een betere toekomst voor het eiland in? “Je voelt de wind bijna over je wangen strijken en proeft de zilte lucht van de zee als Marceline verhaalt over de kusten van Ierland of Schotland.”
Mijn mening
Dough een gebroken man. Zijn vrouw en dochter zijn tijdens een ongeval verongelukt. Dan krijgt hij een briefje met de tekst:
Het is tijd om thuis te komen.
De eilanders rekenen op de volgende Mac.
Athair.
Hij besluit zijn bedrijf te verkopen en zijn spullen te pakken om te vertrekken naar zijn thuis. De Hebridensmaragd het eiland van zijn vader. Dit terwijl hij ooit bij vertrek gezegd heeft nooit terug te gaan.
Helaas is hij te laat om nog afscheid te kunnen nemen van zijn vader. Vanaf nu is hij wel de nieuwe Laird van het eiland.
De eilandbewoners vinden het lastig dat Dough de nieuwe Laird gelijk wat veranderingen doorvoert en zijn afwachtend. Sommige zijn ook boos over dingen die in het verleden zijn gebeurd.
Kan hij het eiland en de bewoners weer verenigen en gaan ze zijn functie als nieuwe Laird accepteren?
Alle personages zijn mooi neergezet en ze ontwikkelen zich ook tijdens het verhaal. Je gaat echt meeleven met de mensen en het eiland. Het is zo goed neergezet dat je het als een film zit.
Ik zou zeggen laat er maar een serie van komen om heerlijk bij weg te zwijmelen. Ik ben voor.
Het is een boek wat je in 1 avond uitleest. Je wil het niet neerleggen. Het leest lekker en er zit een leuk verhaallijn in. Er is spanning, misverstanden, ontluikende liefde en een goed einde. Wat wil je nog meer. Een heerlijk boek om even weg te dromen op de bank met een dekentje.
1
2
Reageer op deze recensie