Magisch maar toch een klein beetje teleurstellend

De Verhalenverzamelaar van Evie Woods is een intrigerende roman die het verhaal van twee vrouwen vertelt: Anna, wiens leven zich afspeelt rond 1910, en Sarah, wiens verhaal zich in 2010 ontvouwt. Het boek begint met Sarah, die net gescheiden is en impulsief besluit naar Ierland te reizen. Daar huurt ze noodgedwongen een klein, pittoresk huisje met uitzicht op de magische Cnoc na Sí, de feeënheuvel, op zoek naar rust en reflectie. Op een bijzondere manier komt Sarah in het bezit van Anna's dagboek, waarna de levens van deze twee vrouwen zich op subtiele wijze met elkaar beginnen te verweven.

Het verhaal begint met een vrij traag tempo, wat de lezer doet afvragen welke richting het verhaal zal inslaan. Het speelt af in het schilderachtige Ierland, waarbij Evie Woods er uitstekend in slaagt om de rijke cultuur en de adembenemende omgeving van het land tot leven te brengen. De magische sfeer die door de verhalen van Harold, de verhalenverzamelaar, en Anna wordt opgeroepen, draagt bij aan de betoverende setting. Woods weet de Ierse natuur en de magie van het land zodanig te beschrijven, dat je je als lezer haast zelf in de heuvels waant. Toch had het magische aspect, dat zowel in Sarah’s als Anna’s verhaal aanwezig is, dieper uitgewerkt kunnen worden om de betovering nog meer te versterken.

Tijdens het lezen werd ik soms herinnerd aan Emily Wildes Encyclopedie der Feeën van Heather Fawcett, dat eveneens een langzaam tempo en een magische sfeer heeft. Echter, in dat werk worden de magische elementen, zoals feeën en andere mytische wezens, veel sterker uitgewerkt en nemen zij een centralere plaats in het verhaal in.

Sarah's ontwikkeling, die haar door Anna's dagboek naar een beter begrip van zichzelf en haar verlangens leidt, is een mooi voorbeeld van de kracht van zelfontdekking. De roman bevat weliswaar een romantisch element, maar deze komt pas in de laatste hoofdstukken tot volle bloei. De laatste 30 pagina's van het boek bevatten enkele van de emotioneelste onthullingen van het boek. Toch was ik enigszins teleurgesteld door het einde van Anna’s verhaal. Het voelde gehaast en niet zo romantisch als ik had gehoopt, waardoor het afscheid van haar personage voor mij niet helemaal bevredigend was.

Al met al is De Verhalenverzamelaar een roman die indruk maakt met zijn magische sfeer, beeldende schrijfstijl en de thematiek van persoonlijke groei, verdriet en zelfontdekking. Het verhaal had hier en daar echter meer diepgang kunnen gebruiken, vooral in de uitwerking van de magische elementen, de verdere ontwikkeling van Sarah’s verhaal en het uiteindelijke slot van Anna’s verhaal.

Maar zoals het een geweldige storyteller betaamt, laat Evie Woods je niet teleurgesteld achter wanneer je de laatste pagina omslaat. Misschien heeft ze het mooiste vleugje magie in het boek wel bewaard voor t allerlaatste moment.

Dank aan Ilona van LS voor dit mooie boek en mijn deelname aan de leesclub.