ietwat verwarrend, maar prachtig verhaal

Het boek begon heel leuk. Je volgt Moira in de ontmoeting met Finn. Het boek is geschreven vanuit de Ik (Moira) Het lijkt een Normale roman te worden, met een date en alles wat daarbij komt kijken. Maar niets is minder waar. Want na een aantal hoofdstukken, gaat de Ik ineens over naar Finn. Hier raakte ik de eerste pagina’s de weg even kwijt. De “ik” in mijn hoofd bleef nog even bij Moira hangen. Maar uiteindelijk maakte ook mijn hersenen de linkt met Finn en werd het weer fijn verder lezen. Vervolgens ging het laatste deel weer als de ik van Moira en daar had ik weer even moeite. Al met al vond ik het fijn dat het boek bestond uit kleine hoofdstukjes en de duidelijke lijn die het boek bezit.
Zou ik het boek aanraden aan een ander? Zeker weten! Vooral omdat het niet loopt zoals je verwacht dat het gaat lopen. Ook het ontroerende en zeker niet voorspelbare einde houd ruimte over voor fantasie en hopelijk nog een 2e boek. Ik wil weten wat er nog meer gaat gebeuren!!