Lezersrecensie
Enerverende en gelaagde roman
Pineapple Street is een scherp observerende roman over de uitdagingen van drie vrouwen uit de Stockton familie in de wijk Brooklyn Heights, die zich waagt aan thema’s rondom rijkdom en hoe vermogende families die uit alle macht proberen te bewaren. Afgesloten in de bubbel van de New Yorkse upper class - vol met themafeestjes, benefietavonden en tenniswedstrijden – komt de complexiteit rond liefdes- en familierelaties in een wereld van oud geld aan bod.
Sasha, komend uit de middenstand, doet haar uiterste best om na het huwelijk met Cord opgenomen te worden in de familie, terwijl ze met tegenzin woont in het oude familiehuis van de Stocktons. Darley, thuisblijfmoeder, heeft afstand gedaan van haar trustfonds bij haar huwelijk en ondervindt de financiële gevolgen daarvan als haar man Malcolm zijn baan verliest. Georgina’s werk bij een non-profit en de tumultueuze affaire met haar getrouwde collega, zet haar voor vraagstukken over haar achtergrond en hoe het hebben van een trustfund haar leven beïnvloed.
Het verhaal wordt vertelt door de blikken van deze drie vrouwen. De verschillende perspectieven op het familiehuis waarin Sasha met tegenzin woont en haar positie in de familie geven het verhaal meer body. Sasha’s verhaal laat een zoektocht zien naar het inpassen in een hechte familie van stand en het niet verliezen van je eigen identiteit daarin.
Darley is van de drie vrouwen het meest kleurloos: haar verhaal gaat voornamelijk over haar worsteling met de carrière die ze heeft opgegeven (wat-als…) toen ze moeder werd en haar leven als niet-werkende vrouw. Dit waren mijn minst favorieten hoofdstukken. Pas later in het boek ontdek je dat Darley zeker wel humor heeft, jammer dat dit niet eerder naar voren kwam.
Meekijken in het leven van Georgina was uitermate plezierig. Je wordt als lezer meegezogen in het sprankelende leven van een jonge, sociale vrouw in een grote stad, die langzaam buiten haar rijke bubbel durft te kijken: ‘Natuurlijk hadden haar vrienden geluk, natuurlijk genoten ze volstrekt oneerlijke privileges, maar ze kende hen en het waren heus goede mensen.’ De gesprekken die zij voert met mensen om haar heen zaten vol met rake zinnen, zoals op een feest in een Russische danszaal: ‘“Vind jij het geen probleem dat een stel rijke, witte koters die elkaar van een privéschool kennen zich verkleden om een groep immigranten in hun eigen buurt belachelijk te maken?”’ Jenny Jackson heeft hierin bewezen dat ze weet hoe ze met weinig woorden een bijzonder treffend betoog kan neerzetten. Toen Georgina’s leven een bizarre wending nam heb ik intens meegeleefd met haar worstelingen.
De complexiteit van relaties – familie en liefdes – werd ongelofelijk knap geschetst en schept ruimte tot nadenken. Hoe bepaalde banden ontstaan en moeilijk te doorbreken zijn, gaf veel herkenbaarheid. De achtergrond waartegen dit verhaal zich afspeelt vond ik fantastisch, evenals Sasha en Georgina. De wijk Brooklyn Heights en daarin de fruitbuurt zijn bijna een karakter op zich.
Het beschouwend karakter van de roman maakt echter dat het verhaal afstandelijk voelt. Veel familieleden zijn – ondanks dat ze veelvuldig voorbij komen – moeilijk om een volledig beeld van te krijgen. Zoals Cord en Malcolm, maar ook de ouders. Met het geven van beschrijvingen en achtergrondinformatie word zuinig omgegaan: deze worden vooral gegeven als het verhaal daarom vraagt. Bijna alsof je als lezer al had moeten weten wie deze mensen zijn. Sommige delen voelen afgeraffeld en doen geen recht aan de complexiteit van het verhaal, zoals de vergelijking die Sasha op een gegeven moment trekt tussen de Stocktons en haar eigen familie. Enkele clichématige en lichtelijk feelgood aspecten maken dat dit boek geen hoogvlieger is, maar zeker een genot om te lezen.
Elke keer had ik zin om weer in het verhaal te duiken. De setting waarin het verhaal zich afspeelt en de af-en-toe vlijmscherpe pen van Jackson over gecompliceerde kwesties maken het lezen de moeite waard. Een goed debuut en ik hoop dat Jackson haar eigen stem verder zal ontwikkelen, want dit debuut zou zomaar een voorbode kunnen zijn op nog meer enerverende, scherp geschreven romans - als ze de feelgood kant iets meer links laat liggen. Zeker een auteur om in de gaten te houden.
Sasha, komend uit de middenstand, doet haar uiterste best om na het huwelijk met Cord opgenomen te worden in de familie, terwijl ze met tegenzin woont in het oude familiehuis van de Stocktons. Darley, thuisblijfmoeder, heeft afstand gedaan van haar trustfonds bij haar huwelijk en ondervindt de financiële gevolgen daarvan als haar man Malcolm zijn baan verliest. Georgina’s werk bij een non-profit en de tumultueuze affaire met haar getrouwde collega, zet haar voor vraagstukken over haar achtergrond en hoe het hebben van een trustfund haar leven beïnvloed.
Het verhaal wordt vertelt door de blikken van deze drie vrouwen. De verschillende perspectieven op het familiehuis waarin Sasha met tegenzin woont en haar positie in de familie geven het verhaal meer body. Sasha’s verhaal laat een zoektocht zien naar het inpassen in een hechte familie van stand en het niet verliezen van je eigen identiteit daarin.
Darley is van de drie vrouwen het meest kleurloos: haar verhaal gaat voornamelijk over haar worsteling met de carrière die ze heeft opgegeven (wat-als…) toen ze moeder werd en haar leven als niet-werkende vrouw. Dit waren mijn minst favorieten hoofdstukken. Pas later in het boek ontdek je dat Darley zeker wel humor heeft, jammer dat dit niet eerder naar voren kwam.
Meekijken in het leven van Georgina was uitermate plezierig. Je wordt als lezer meegezogen in het sprankelende leven van een jonge, sociale vrouw in een grote stad, die langzaam buiten haar rijke bubbel durft te kijken: ‘Natuurlijk hadden haar vrienden geluk, natuurlijk genoten ze volstrekt oneerlijke privileges, maar ze kende hen en het waren heus goede mensen.’ De gesprekken die zij voert met mensen om haar heen zaten vol met rake zinnen, zoals op een feest in een Russische danszaal: ‘“Vind jij het geen probleem dat een stel rijke, witte koters die elkaar van een privéschool kennen zich verkleden om een groep immigranten in hun eigen buurt belachelijk te maken?”’ Jenny Jackson heeft hierin bewezen dat ze weet hoe ze met weinig woorden een bijzonder treffend betoog kan neerzetten. Toen Georgina’s leven een bizarre wending nam heb ik intens meegeleefd met haar worstelingen.
De complexiteit van relaties – familie en liefdes – werd ongelofelijk knap geschetst en schept ruimte tot nadenken. Hoe bepaalde banden ontstaan en moeilijk te doorbreken zijn, gaf veel herkenbaarheid. De achtergrond waartegen dit verhaal zich afspeelt vond ik fantastisch, evenals Sasha en Georgina. De wijk Brooklyn Heights en daarin de fruitbuurt zijn bijna een karakter op zich.
Het beschouwend karakter van de roman maakt echter dat het verhaal afstandelijk voelt. Veel familieleden zijn – ondanks dat ze veelvuldig voorbij komen – moeilijk om een volledig beeld van te krijgen. Zoals Cord en Malcolm, maar ook de ouders. Met het geven van beschrijvingen en achtergrondinformatie word zuinig omgegaan: deze worden vooral gegeven als het verhaal daarom vraagt. Bijna alsof je als lezer al had moeten weten wie deze mensen zijn. Sommige delen voelen afgeraffeld en doen geen recht aan de complexiteit van het verhaal, zoals de vergelijking die Sasha op een gegeven moment trekt tussen de Stocktons en haar eigen familie. Enkele clichématige en lichtelijk feelgood aspecten maken dat dit boek geen hoogvlieger is, maar zeker een genot om te lezen.
Elke keer had ik zin om weer in het verhaal te duiken. De setting waarin het verhaal zich afspeelt en de af-en-toe vlijmscherpe pen van Jackson over gecompliceerde kwesties maken het lezen de moeite waard. Een goed debuut en ik hoop dat Jackson haar eigen stem verder zal ontwikkelen, want dit debuut zou zomaar een voorbode kunnen zijn op nog meer enerverende, scherp geschreven romans - als ze de feelgood kant iets meer links laat liggen. Zeker een auteur om in de gaten te houden.
2
Reageer op deze recensie
