De dinsdagvrouwen bewijzen het: vriendschap is goud

Monika Peetz (1963) is de schrijfster van de feelgood-trilogie 'De dinsdagvrouwen'. Met het eerste deel, De dinsdagvrouwen, maakte ze haar debuut en was haar naam in een keer gevestigd. In februari 2017 kwam haar standalone-roman Uitgerekend wij uit. Peetz staat bekend om haar geestige, droge humor en luchtige manier van vertellen waardoor je nooit verveeld raakt.

In deze omnibus worden de drie boeken van Peetz achtereenvolgend gelezen: De dinsdagvrouwen, Zeven dagen zonder en De dinsdagvouwen - Te hooi en te gras. De boeken hoeven niet per se in deze volgorde gelezen te worden, maar het maakt de verhalen wel begrijpelijker.

In het eerste boek leer je de vijf vrouwen kennen die elkaar hebben ontmoet bij een cursus Frans. Iedere dinsdag hebben ze les en ze komen er al snel achter dat ze elkaar erg goed liggen. Langzaam maar zeker ontstaat er een hechte vriendschap. Ze besluiten de trend voort te zetten en spreken iedere eerste dinsdag van de maand af om hun wel en wee met elkaar te bespreken. De vriendinnen zijn echter geen typetjes die je bij elkaar zou verwachten. Zo is er de houterige advocate die geobsedeerd in kaders denkt, de huisvrouw wiens leven draait om het afvegen van billen en het snuiten van neuzen van haar vier kleine koters, een dame die enkel geld uitgeeft aan statussymbolen, de vriendin die al weduwe is én de vrouw die ietwat te druk is met het bespioneren van haar man. Het stel besluit een pelgrimstocht te maken ter nagedachtenis van de overleden man van hun vriendin en tijdens deze tocht komen ze erachter dat hun vriendschap pas écht veel waard is.

Het tweede boek, Zeven dagen zonder, gaat over dezelfde vijf vriendinnen, maar dit keer zetten ze hun zinnen op het vinden van de biologische vader van een van de vriendinnen. Vol goede moed volgen ze een link naar haar verleden die ze brengt naar de verste uithoek van het land, om in een kasteel een kuur te volgen die lichaam en geest weer in balans moet brengen. En daar hoort helaas ook bij dat ze geen vast voedsel mogen nuttigen. Irritaties stapelen zich op, geheimen worden bewaard en ook hun relatie komt onder druk te staan door slapeloze nachten en honger. Ze beginnen zich af te vragen waar ze in hemelsnaam aan begonnen zijn, want voor wie doen ze het eigenlijk? Ze slepen elkaar door de vele ups en downs in emoties en trotseren hun grootste angsten.

In het derde en laatste deel van deze humoristische trilogie, Te hooi en te gras, komen de vriendinnen erachter of ze geschikt zijn voor het ondernemerschap. Een van de vriendinnen begint een Bed and Breakfast op het platteland, en hier komt meer bij kijken dat ze aanvankelijk gedacht had. Gelukkig kan ze altijd terugvallen op haar vriendinnen, want die houden het hoofd wel koel. Of toch niet? De andere dames kunnen zelf ook wel wat afleiding gebruiken van de dagelijkse sleur, en dus besluiten ze Kiki mee te helpen met het draaiende houden van de Bed and Breakfast. Het belooft een grote ‘georganiseerde chaos’ te worden met een hoop voor- én tegenspoed.

Monika Peetz heeft met deze trilogie alle gevoelige snaren geraakt. Humor, droogheid, sarcasme, drama, woede-uitbarstingen en de herkenbare situaties die iedere vrouw van middelbare leeftijd weleens heeft meegemaakt. Op iedere bladzijde gebeurt er wel iets en het verhaal verliest dan ook geen seconde de snelheid. De boeken doen vanaf de eerste bladzijde al heel sterk denken aan de zeer populaire serie Gooische vrouwen van Linda de Mol. De vriendinnen zijn totaal verschillend en daardoor is het voor ieder soort vrouw een genot om te lezen omdat er altijd wel iemand is waar je je mee kunt vergelijken. Maar hoe je het ook went of keert, één ding staat altijd centraal: vriendschap. Het maakt niet wat voor avontuur de vriendinnen trotseren, ze weten dat ze altijd op elkaar kunnen vertrouwen en bouwen. Deze trilogie laat dan ook maar al te goed zien hoe vriendschap zou moeten zijn en wat voor bofkont je bent als je je gelukkig mag prijzen met vriendinnen.

Heerlijke vrouwenhumor die bij iedereen een lach en een traan op het gezicht achterlaat!