Laat je verliefd worden op Rome

Een liefde in Rome is de tweede roman van Mark Lamprell. Eerder verscheen van hem het zeer succesvolle verhaal Babe: pig in the city. Lamprell werkt in de televisie- en filmwereld, maar heeft toch de stap gemaakt om ook romans te gaan schrijven. En met succes, want het schrijven van zijn tweede roman resulteerde in vertalingen in meer dan tien landen. Met Babe liet de schrijver al zien dat het feelgood-genre zijn straatje is, maar Een liefde in Rome bevestigt dit dubbel en dwars.

Het verhaal speelt zich af in hartje Rome. De jonge kunstenares Alice is klaar met alle hoge verwachtingen en eisen van haar familie en goedgekeurde vriend. Haar professor adviseert haar daarom voor een laatste keer in haar eentje op reis te gaan naar Rome en op zoek te gaan naar zichzelf. Eenmaal in haar hotelkamer aangekomen vindt ze een verstopt, maar prachtig blauw tegeltje met de schitterendste en helderste kleuren die ze ooit heeft gezien. Het tegeltje intrigeert haar en ze besluit het bij zich te houden als aandenken en steun.

Constance en Lizzie zijn twee oude dames die terug zijn gekomen naar Rome om de as uit te strooien van Constances geliefde man Henry. Plots slaat toch de twijfel toe, is ze wel klaar om afscheid te nemen? Ondertussen zitten Meg en Alec in een enorme sleur. Sinds hun huwelijksnacht in Rome hebben ze na de komst van hun kinderen weinig tijd meer voor elkaar. Ze besluiten voor een laatste keer terug te gaan naar de plek waar het allemaal begon, het hotel waar ze twintig jaar geleden dat prachtige blauwe tegeltje hadden gevonden. Meg is vastbesloten om de tegelmaker te vinden, maar zal hun relatie dit wel overleven?

Een liefde in Rome valt wel echt onder ‘dé feelgood der feelgoods’. Rome wordt in alle facetten prachtig omschreven. De geuren, kleuren en smaken komen echt op je af en zelfs wanneer je nog nooit in Rome bent geweest heb je het gevoel de stad te kennen. Alle details worden nauwkeurig beschreven, maar niet zodanig dat het meer om de details dan het verhaal gaat. Zo zit de gang er door de afwisseling van de personages heel goed in. De drie verhalen lopen door elkaar, maar wel in dezelfde stad. Het snelle wisselen en de relatief korte hoofdstukken zorgen ervoor dat het erg leesbaar blijft en absoluut niet verveelt. Het boek zit dan ook boordevol cliffhangers wanneer je switcht naar het volgende personage.

Wat dit boek heel persoonlijk maakt is dat het drie compleet verschillende personages beschrijft, maar ze allemaal wel iets herkenbaars hebben. Als lezer is het gemakkelijk je met de persoon te identificeren waardoor je nog meer meeleeft. Wat meer diepgang van de personages zou het boek nog beter maken. Hier en daar gaat het allemaal zo snel voorbij dat je voor je het weet het boek al uit hebt en toch nog wel wat vragen hebt. Dit boek is heerlijk weg te lezen, maar het verhaal is soms wel net iets té voorspelbaar.

Ontzettend leuk aan dit verhaal is het blauwe tegeltje. Ieder personage heeft er zijn eigen binding mee, en ondanks dat de drie stellen elkaar niet kennen en heel erg verschillen, hebben ze toch overeenkomsten. Ze hebben allemaal iets met die ene kamer, in dat ene hotel, met dat ene blauwe tegeltje. Als een soort leidraad blijft het iedere keer weer terugkomen, waardoor je echt dat feelgood gevoel krijgt.