Heksen of Weywards?

Ik mocht De Weyward-vrouwen van Emilia Hart lezen voor de leesclub van Hebban. Emilia Hart is een Brits-Australische schrijfster en debuteert met De Weyward-vrouwen. De Nederlandse vertaling is van Els van Enckevort.

In het boek wordt je als lezer meegenomen in de levens van Altha (1619), Violet (1942) en Kate (2019) die elk hun problemen hebben maar tegelijkertijd zoveel met elkaar gemeen. Hun leven zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en door Emilia Hart op een mooie manier verweven.

Zo staat Altha terecht voor hekserij, Violet behoort een nette jongedame te zijn terwijl zij liever insecten vangt en in bomen klimt en Kate gaat op de vlucht voor haar gewelddadige partner. Ze maken alle drie moedige keuzes om uit de situatie te komen; de innerlijke natuur leidt naar eigenheid.

Het boek bestaat uit korte hoofdstukken, waarbij je elk hoofdstuk wisselt van hoofdpersonage. Dit zorgt ervoor dat je nieuwsgierig blijft, want vaak is er een kleine cliffhanger. Doordat de naam van het personage als hoofdstuktitel wordt gebruikt, kan je goed schakelen.

Op de kaft staat; Mannen hebben het woord heks uitgevonden. Wij noemen onszelf “De Weyward-vrouwen”.
Hekserij is zeker wel een thema in het boek, maar de natuur en vrouwenemancipatie met daarbij onder andere abortus en onderdrukking spelen ook een grote rol.

Tijdens het lezen kan je echt geraakt worden door wat er gebeurd, Emilia beschrijft veel gevoelens / gedachten. Je wordt meegenomen in de twijfels en onbekendheid van bepaalde onderwerpen die een personage heeft.
Welke keus heeft ze en is dat een goede beslissing?
Citaat uit het boek: ‘Vertel me alleen of je me kunt helpen of niet. Als je ooit van mij hebt gehouden als vriendin…dan moet je dit voor mij doen. Zonder vragen te stellen.’ Mijn mond voelde opeens kurkdroog aan. Ik voelde me duizelig, alsof de kamer verschoof en mij met zich mee trok.”