Geen vuurwerk

De CIA wordt benaderd door een man die inlichtingen heeft over een op handen zijnde terroristische aanslag, iets groots, 'vuurwerk' in het jargon. Als teaser stuurt hij een foto mee, waarop een beruchte terrorist geïdentificeerd kan worden, die door de CIA dood gewaand werd. Agent Kane wordt in het diepste geheim uitgezonden naar Iran om een deal op te zetten, maar als hij de ontmoetingsplaats nadert, blijkt de verkoper verraden door zijn neef en is hij gekruisigd. Uit mededogen voor zijn vrouw en twee kleine kinderen die voor het kruis van hun vader vastgeketend op de grond liggen en een langzame hongerdood wacht, besluit hij - tegen protocol van de CIA in - om in te grijpen en het gezin te bevrijden. Daardoor zorgt hij er wel voor dat hij nu door de terroristen opgejaagd wordt.

Kane probeert de grens met Afghanistan te bereiken met de hulp van een paar lokale agenten die door de CIA zijn ingeschakeld, maar vlak bij de grens worden ze gevangen genomen door de terroristen. Ze verblijven in een kamp en worden daarna naar zee vervoerd waar Kane en de jonge vrouw Laleh aan houten palen in het water worden vastgebonden, zodat van hun verdrinkingsdood bij vloed een mooi promotiefilmpje geschoten kan worden voor op YouTube. Echter, ze weten te ontsnappen en na vele ontberingen bereiken ze het veilige Dubai. Kane heeft waardevolle informatie verzamelt tijdens zijn gevangenschap en de CIA kan met behulp van sciencefictionachtige satelliet technologie de belangrijkste leiders volgen als ze op weg zijn om hun plannen voor een terroristische aanslag te bespreken. Er wordt een plan gesmeed om de leiders met nog meer science fiction technieken in Iran uit te schakelen en dat lukt. Problem solved. Maar. Die ene terrorist, Kazinski, geholpen door zijn enorme achterdocht, weet te ontkomen.

Kazinski trekt naar de gesloten stad Bajkonoer in Kazachstan, waar Rusland mineralen uit de ruimte verwerkt. En daar zit soms ook rotzooi tussen dat niet goed is voor de gezondheid. Ondertussen krijgt Kane een andere klus, hij moet als observator mee met een experimentele onderzeeboot. Deze gebruikt dezelfde science fiction technologie als bij de aanslag in Iran is gebruikt. Maar hier wordt het science friction. Met spiegeltjes en een Cray supercomputer blijkt de onderzeeboot door de tijd te kunnen reizen. Alleen, dat wisten de Amerikanen niet, het was een onvoorzien neveneffect. De auteur probeert dit te verklaren door een vage draai aan Einsteins' relativiteitstheorie te geven. Afijn, hier haakte ik bijna af. Maar de rest van het boek, we zitten inmiddels op driekwart, is nog steeds spannend. Dus toch uitgelezen.

En het loopt uiteraard goed af voor onze held en je weet al die tijd ook dat het goed af gaat lopen. Want bijna alles gaat volgens plan, en soms toch even niet, maar dat lost Kane ook wel weer op. En ja, hij leidt veel pijn en de ontberingen zijn groot, maar hij bijt zich er doorheen zoals een held dat betaamt. En dat verhoogt het Hollywood gehalte nog verder. En dat is jammer, het maakt het verhaal vlak en voorspelbaar. En daarom is dit boek voor mij geen vuurwerk, waar zijn debuut dat wel was. Ik geef het 3 van de 5 sterren.