Lezersrecensie
Realistische breuk, origineel plot
Good Material is mijn eerste kennismaking met Dolly Alderton. De korte inhoud intrigeerde me door het originele plot. Veel boeken die ik lees, werken net naar een relatie tussen de hoofdpersonages toe, terwijl dit boek eens een heel andere kant van het liefdesleven laat zien. Namelijk die kant wanneer een relatie strandt. Dat leek me een interessante insteek, dus ik was heel nieuwsgierig naar het boek.
Om eerlijk te zijn heb ik dit boek met gemengde gevoelens gelezen. Enerzijds heeft Alderton op een realistische manier de periode na het einde van een relatie geschetst. Andy kan er zich namelijk moeilijk bij neerleggen dat Jen hun relatie heeft verbroken. Dat gaat gepaard met onbegrip en hij doet echt zijn best om het te begrijpen en de reden te achterhalen. Zelfs bij de kleinste interactie met Jen stelt hij zich vragen over hun voormalige relatie en bij haar intenties. Andy is een onzeker personage dat - zeker in het begin - alles overanalyseert. Zijn situatie is best herkenbaar en als lezer kon ik dan ook begrijpen hoe hij zich voelde.
Anderzijds had ik het gevoel dat ik niet meegetrokken werd in het verhaal. In enkele andere recensies las ik dat mensen de humor in dit boek konden appreciëren, maar dat heb ik jammer genoeg anders ervaren. Ik vond de schrijfstijl nogal droog, en ook wat langdradig. Smaken kunnen dus verschillen, maar er zijn ook heel wat positieve recensies over dit boek, dus als je de humor in dit boek geweldig vindt, lijkt me dit een heerlijk verhaal.
Aan het einde kwam er nog een twist en die vond ik heel fijn. Je komt daarin wat meer te weten over Jen en ik vond het fijn om ook haar kant van het verhaal te lezen. Alderton heeft op die manier aangetoond dat elke break-up twee kanten heeft en dat die kanten niet altijd zo zwart-wit zijn. Bovendien maakt Andy ook een mooie evolutie door. Die evolutie van het personage was een realistische schets van het rouw/aanvaardingsproces bij het einde van een relatie.
Al bij al vond ik dit zeker geen slecht boek en is het een realistisch en herkenbaar verhaal, maar doordat de schrijfstijl me wat minder lag, werd ik te weinig meegetrokken in het verhaal.
Ik mocht dit boek lezen in ruil voor mijn eerlijke mening.
Om eerlijk te zijn heb ik dit boek met gemengde gevoelens gelezen. Enerzijds heeft Alderton op een realistische manier de periode na het einde van een relatie geschetst. Andy kan er zich namelijk moeilijk bij neerleggen dat Jen hun relatie heeft verbroken. Dat gaat gepaard met onbegrip en hij doet echt zijn best om het te begrijpen en de reden te achterhalen. Zelfs bij de kleinste interactie met Jen stelt hij zich vragen over hun voormalige relatie en bij haar intenties. Andy is een onzeker personage dat - zeker in het begin - alles overanalyseert. Zijn situatie is best herkenbaar en als lezer kon ik dan ook begrijpen hoe hij zich voelde.
Anderzijds had ik het gevoel dat ik niet meegetrokken werd in het verhaal. In enkele andere recensies las ik dat mensen de humor in dit boek konden appreciëren, maar dat heb ik jammer genoeg anders ervaren. Ik vond de schrijfstijl nogal droog, en ook wat langdradig. Smaken kunnen dus verschillen, maar er zijn ook heel wat positieve recensies over dit boek, dus als je de humor in dit boek geweldig vindt, lijkt me dit een heerlijk verhaal.
Aan het einde kwam er nog een twist en die vond ik heel fijn. Je komt daarin wat meer te weten over Jen en ik vond het fijn om ook haar kant van het verhaal te lezen. Alderton heeft op die manier aangetoond dat elke break-up twee kanten heeft en dat die kanten niet altijd zo zwart-wit zijn. Bovendien maakt Andy ook een mooie evolutie door. Die evolutie van het personage was een realistische schets van het rouw/aanvaardingsproces bij het einde van een relatie.
Al bij al vond ik dit zeker geen slecht boek en is het een realistisch en herkenbaar verhaal, maar doordat de schrijfstijl me wat minder lag, werd ik te weinig meegetrokken in het verhaal.
Ik mocht dit boek lezen in ruil voor mijn eerlijke mening.
1
Reageer op deze recensie