Mijn favoriete McFadden (tot nu toe)

4,5/5

Het is voor Millie moeilijk een werkgever te vinden die niet te veel vragen stelt over haar verleden. Dus ze is dankbaar dat de Garricks haar een baan hebben gegeven. Het is bijna perfect. Bíjna, want ze heeft mevrouw Garrick nog steeds niet ontmoet. En Millie weet zeker dat ze haar hoort huilen vanuit de logeerkamer. Als Millie de was doet, ziet ze ook bloedvlekken rond de hals van mevrouw Garricks witte nachthemden. Op een dag kan Millie niet anders dan op de deur kloppen. Als die zachtjes openzwaait, verandert alles…

Na ‘De Hulp’ was ik uiteraard heel benieuwd naar hoe het verder met Millie zou gaan. Toen ik dit boek bij Boekenvoordeel zag liggen, heb ik dan ook geen seconde getwijfeld. Ik kocht het én begon er snel in.

Freida McFadden wist me met ‘Wat de hulp weet’ te verrassen. Hoewel ‘De Hulp’ soms wat voorspelbaar was, was dit boek dat absoluut niet. De plottwists waren verrassend en ik zag ze allesbehalve aankomen. Er gebeurt dan ook véél in dit verhaal!

Ik vond de opbouw van dit verhaal erg interessant. Als lezer voel je aan alles dat er iets staat te gebeuren. Millie heeft bijvoorbeeld voortdurend het gevoel dat ze wordt gevolgd en de situatie bij haar werkgever roept ook heel wat vragen op. Er wordt dus heel wat spanning opgebouwd en de vraagtekens blijven zich opstapelen. Toen ik dacht dat het mysterie zich had ontrafeld, kwam McFadden met een nieuwe plottwist.

Ik denk dat dit boek prima te lezen is als standalone, maar aangezien er ook wordt verwezen naar het vorige boek is het wel leuk dat je die achtergrondinformatie van ‘De Hulp’ hebt. Desalniettemin mis je geen cruciale informatie, dus je kan dit boek perfect lezen zonder ‘De Hulp’ gelezen te hebben.

McFadden heeft haar eerste boek met ‘Wat de hulp weet’ ruimschoots overtroffen! Ik heb ondertussen het derde boek ook gelezen. Mijn recensie verschijnt deze week nog.