Verslavend!

4,5/5

Erika woont met haar vriend en zoon aan de rand van het bos. Wanneer de man en het kind spoorloos verdwijnen, weigert ze mee te werken aan het onderzoek. Olivia Leroy, Inspecteur van het Bureau Vermiste Personen, wordt op de zaak gezet. Ze worstelt met de verdwijning en ondertussen wordt ze ook nog eens achtervolgd door haar eigen demonen. Zal ze zich ooit kunnen verzoenen met haar moeder? Zal ze ooit haar vader terugzien? Olivia stort zich vastberaden in het mysterie. Ze doorzoekt het bos, vindt aanwijzingen en trotseert alle tegenwerking, ook die van haar eigen collega's. Haar zoektocht wordt een eenzame onderneming. De tijd tikt weg en Olivia vraagt zich steeds meer af of ze vader en kind wel zal kunnen redden. 

'Zwijgen is bitter' was mijn eerste kennismaking met het werk van Delporte. En ik ben nu nog meer nieuwsgierig naar ‘Ik kan je redden’!

Ik vond ‘Zwijgen is bitter’ een ongelooflijk sterk verhaal. Je belandt vrijwel meteen in het plot: de vermissing van Peter en Kasper. Het is snel duidelijk dat er iets schort aan de zaak. Erika, de moeder van Kasper, gedraagt zich namelijk nogal vreemd. 

Delporte wist me ook al van bij het begin te verrassen. Aan het begin van het onderzoek, tijdens de zoektocht naar de vermiste personen, was er meteen een verrassende wending die ik niet had verwacht. Maar Delporte weet duidelijk waar ze mee bezig is: de gebeurtenissen vloeien als een mooi geheel in elkaar over waardoor ze de lezer een ijzersterk, geloofwaardig en verslavend onderzoek voorschotelt. De lijnen die ze al van bij het begin uittekent, vloeien naar elkaar toe en ik vond het intrigerend hoe ze alles zonder losse eindjes aan elkaar heeft weten te smeden. Ze weet op het juiste moment te shockeren - want ‘hallo, wat was er in godsnaam met Peter gebeurd in het verleden?!?!’ - en bouwt op de juiste momenten spanning op. 

Olivia Leroy is bovendien een intrigerend personage. Hoe sterk en onbevreesd ze in haar werk is, zo week en bedeesd is ze in haar privéleven: “Dat bewees wat ze al lang wist: het leven was een simpele wiskundesom: hoe meer je had, hoe meer je kwijt kon raken.” Het verleden dat Olivia achtervolgt, maakt van haar meer dan een inspecteur. Ze wordt daardoor een vrouw met wie je je kan identificeren. Bovendien is het verhaal ook echt verankerd in het nu. Zo kijkt Olivia’s moeder bijvoorbeeld naar 'Blind gekocht'. Zulke kleine dingen zorgen ervoor dat je je een deel van de wereld in het boek voelt. 

‘Zwijgen is bitter’ is met andere woorden een verslavend verhaal met een sterke vermissingszaak. Er is een goede spanningsopbouw en Delporte weet op een doorwrochte manier alle uitgetekende lijnen naar één centraal punt te brengen.

Ik mocht dit boek lezen in ruil voor mijn eerlijke mening.