Lezersrecensie
Niet bestaande werelden
De titel is gebaseerd op Macbeth van Shakespeare, maar in het begin van de roman staat ook al eens 'a train, and a train, and a train'. Het gaat erom dat er na falen altijd weer een nieuwe kans komt.
In de flaptekst staat dat je geen gamer hoeft te zijn om dit boek goed te vinden en dat heb ik ook ervaren. Als tiener en twintiger heb ik wel games gespeeld (Prince of Persia, Lemmings, etc.), maar nooit fanatiek en sinds die tijd niet meer.
Aan het begin van het boek wordt games bouwen vergeleken met romans schrijven en dat klopt in mijn ogen ook wel. Zowel schrijvers als game-bouwers lopen een groot deel van de dag met een niet-bestaande wereld in hun hoofd.
Wat ik mooi aan deze roman vind, is hoe de perspectieven steeds veranderen, zonder dat je ervan in de war raakt. Er wordt zelfs een hoofdstuk lang vanuit het perspectief van een game-personage geschreven. Het voelt heel natuurlijk aan.
Mooi en herkenbaar vind ik ook de afwisseling van periodes waarin Sam en Sadie bevriend en gebrouilleerd zijn. Misverstanden spelen hierbij altijd een rol, zoals dat in het echte leven ook zo vaak het geval is.
Dit is een nieuwe favoriet van me die ik zeker over een aantal jaren nog eens ga herlezen als een game die je al eens hebt uitgespeeld, maar toch nog eens speelt omdat je die wereld zo mist. Ik vertraagde mijn leestempo (al is dat niet echt nodig voor een langzame lezer) om te voorkomen dat ik het boek te snel uit had.
In de flaptekst staat dat je geen gamer hoeft te zijn om dit boek goed te vinden en dat heb ik ook ervaren. Als tiener en twintiger heb ik wel games gespeeld (Prince of Persia, Lemmings, etc.), maar nooit fanatiek en sinds die tijd niet meer.
Aan het begin van het boek wordt games bouwen vergeleken met romans schrijven en dat klopt in mijn ogen ook wel. Zowel schrijvers als game-bouwers lopen een groot deel van de dag met een niet-bestaande wereld in hun hoofd.
Wat ik mooi aan deze roman vind, is hoe de perspectieven steeds veranderen, zonder dat je ervan in de war raakt. Er wordt zelfs een hoofdstuk lang vanuit het perspectief van een game-personage geschreven. Het voelt heel natuurlijk aan.
Mooi en herkenbaar vind ik ook de afwisseling van periodes waarin Sam en Sadie bevriend en gebrouilleerd zijn. Misverstanden spelen hierbij altijd een rol, zoals dat in het echte leven ook zo vaak het geval is.
Dit is een nieuwe favoriet van me die ik zeker over een aantal jaren nog eens ga herlezen als een game die je al eens hebt uitgespeeld, maar toch nog eens speelt omdat je die wereld zo mist. Ik vertraagde mijn leestempo (al is dat niet echt nodig voor een langzame lezer) om te voorkomen dat ik het boek te snel uit had.
1
Reageer op deze recensie