Ontroerend mooi!

In ‘Helemaal Ari en Loek’ volgen we het dagelijkse leven van een samengezin en hun familie. Na de logeerpartij bij opa en oma Boot, de verjaardag van tante Tineke en het bezoek aan de bibliotheek slaat de sfeer om. Komt er ooit een einde aan die rare dagen?

Dit derde deel over Ari en Loek ontroert meteen. Via de opa laat schrijfster Yvonne de Vries ons een wondermooie gedachte lezen. In het samengezin hoort iedereen een beetje bij elkaar, maar niemand helemaal. ‘En dit is dus mijn echte opa,’ zegt Ari in de boot. ‘Daarom mag ik nu sturen.’ Maar opa bevestigt niet. Hij denkt diep na. ‘Beetje broer, beetje zus, beetje zo,’ zegt-ie dan. Hij knikt naar Ari. ‘Ik hou van jou.’ Dan knikt-ie naar Loek. ‘En ik hou van jou. Niet een beetje, maar helemaal.’ Dit maakt Loek ongelooflijk blij. ‘Gelukswangen krijgt hij ervan.’ Dus mogen ze allebei aan het roer (Ari op de linker- en Loek op de rechterknie van opa). Dit is toch ongelooflijk lief!

Eigenlijk gaat dit boek over de dood en rouw. We zien hoe de personages hierop reageren en hoe ze het verwerken. De fantasie, kunst en eerlijke kindertaal in het verhaal en de levendige illustraties van Harmen van Straaten maken het thema zeker toegankelijk voor een jong publiek.

Je kunt elke keer een hoofdstuk (voor)lezen, maar meestal lezen we er meer. Want we blijven nieuwsgierig, bv. naar wanneer Loeks brulmannetje verschijnt of hoe stoer Ari doet. Jacks (12) favoriete hoofdstuk is ‘Brulfabriek’ (hierin uit Loek alles wat hij al dagen wil zeggen). Het lievelingsdeel van Louic (11) en Jérôme (7) is ‘De gelukkigste stem van Nederland’ (eindelijk weet Ari waar opa is). Ah, Jérôme en ik eindigen het verhaal met tranen in de ogen (en een dikke knuffel).

Deze aanrader biedt niet alleen troost. Je krijgt uitleg op kindermaat en je ervaart de kracht van poëzie en rap. Wij leren om zoveel mogelijk samen herinneringen te maken, zoals nu in de boot met pépé.