Indrukwekkend!

De schrijver heeft het boek opgedragen aan zijn vader: “Voor mijn vader, die ik zo lang mogelijk wil blijven missen”. Deze opdracht maakt al direct duidelijk dat hij – als zovelen van ons – ervaring heeft met het verlies van een ouder. Bij hem heeft dat geleid tot een prachtig boek.

Het boek beschrijft de onverwachte dood van Oskar van Bohemen, vader van drie volwassen kinderen die gescheiden is van een ex-vrouw waar hij tot zijn dood nog dagelijks aan dacht.
Na zijn dood worden zijn kinderen Tessel, Moor en Cat samen met hun moeder Elise geconfronteerd met hun verhouding tot hem en tot elkaar. De kinderen hebben elk een heel eigen leefwereld, maar worstelen met hun positie in het leven. De dagen na de dood van hun vader krijgen ze meer inzicht in zichzelf, in hun verleden, in elkaar en in hun overleden vader.

De schrijver speelt met de rol van de alwetende verteller, door deze aan het begin van het boek al direct kort op te voeren: “Deze kennismaking zal kort zijn. Kort maar noodzakelijk, zoals dat gaat met waarschuwingen. In dit hoofdstuk gaat al iemand dood. En die ultieme verstilling zal meerdere levens in een stroomversnelling brengen. De man over wie dit gaat zal over één witregel zijn opwachting maken, nog even geduld.”
Vanuit de alwetende verteller krijgen we interessante inkijkjes in de levens van zowel de nabestaanden als de overledene.
En vervolgens blijkt ook de oudste dochter Tessel – die schrijfster is – te worstelen met het gegeven van de alwetende verteller in haar nog te schrijven roman.

Het belangrijkste kenmerk van een goed boek is voor mij een goed verhaal dat goed geschreven is. En Daan Heerma van Voss blijkt een rasverteller die met vaart, humor, woordspelingen en stijl een prachtig boek geschreven heeft.
Het boek bevat daarbij veel elementen van een goed literair boek (de opbouw, verwijzingen, thema’s, etc.); er valt voor de leesclubliefhebbers ook echt wel een avond over te discussiëren.
Er zit veel humor in zijn woordspelingen. Ik heb de neiging om daar voorbeelden van te gaan opnoemen, maar het is natuurlijk veel leuker om dat zelf te gaan lezen.

Het psychologisch inzicht van de schrijver is bijzonder; in de roman verweeft hij emoties over verlies, rouw, gezinsleven, behoefte aan erkenning en de impact van trauma schijnbaar moeiteloos door het verhaal. Een verhaal over wat was, wat niet was, wat nooit (meer) zal zijn. En over wat is.
‘Geen vaarwel vandaag’; een indrukwekkend boek.