Meeslepend verhaal

Nieuwsgierig geworden na een prachtig interview met de schrijfster in De Volkskrant (11-12-2021) begon ik aan dit boek. En wat een prachtige, rijke roman is dit! Het lezen geeft de ervaring alsof je door een caleidoscoop kijkt, vanwege de veelkleurigheid en vele thema’s die aan bod komen.

Het boek verhaalt over de liefde tussen de Griekse jongen Kostas en het Turkse meisje Defne op Cyprus in de jaren ’70, die geheim is vanwege de verschillen in geloof en afkomst. Maar in taveerne De Blije Vijg vinden ze een plek om elkaar te kunnen ontmoeten. Totdat in 1974 de Turkse invasie de bevolking verdeeld in Noord en Zuid, in Turks en Grieks. Kostas is op dat moment bij een oom in London en kan niet meer terugkeren, en het contact wordt verbroken. Defne maakt de gewelddadigheden van de burgeroorlog op Cyprus in alle hevigheid mee. Pas tientallen jaren later vinden ze elkaar terug en vertrekken naar Londen, waar hun dochter Ada geboren wordt.

Het verhaal heeft iets magisch – als een oosters sprookje - doordat een groot deel van het verhaal wordt verteld door de vijgenboom uit de taveerne in Cyprus. Deze oude boom vertelt over de geschiedenis van Cyprus, de flora en fauna, de oorlog en het effect op de omgeving, het verschil tussen mensentijd (lineair) en bomentijd (circulair).
Ook het begin van de roman is sprookjesachtig: “Lang geleden lag er helemaal aan het uiterste puntje van de Middellandse Zee een eiland zo mooi en blauw….”
Prachtig zijn ook de gesprekken tussen de onzekere maar wereldwijze puber Ada en haar traditionele tante Meryem, die na de dood van Defne naar Londen komt. Een tante die haar leven op Cyprus heeft doorgebracht en Ada kennis laat maken met tradities, gerechten, mystiek en vele wijsheden gegoten in oude gezegdes, vaak met een zweem van humor.

Er valt nog veel meer over het boek te zeggen, maar beter is nog het advies om het zelf te gaan lezen en te ervaren. Ik heb er van genoten!