Gekte in micro

Het Heidi-feest is een vreemd verhaal over een vreemd dorpje met vreemde bewoners en een erg vreemde traditie. Zo, heb je er nog zin in? Terecht!

Ik ben dol op vreemde verhalen en vind het niet zo nodig alles tot in de puntjes te begrijpen of voorgekauwd te krijgen. Die instelling is wel een vereiste bij dit boek, want je hebt veel te interpreteren, zelf lading te geven en in te schatten. Caspers neemt je niet aan de hand om haar thema's uiteen te zetten, dat mag je zelf doen. Dit boek las ik in een leesclub en juist een boek waarin niet alles per se heel erg helder is, voegt een discussie met medelezers veel toe.

In het dorp zit Grietje in de kiosk bij het treinstation de dagen door te brengen met radio uitzenden en knutselen en prutsen. Ze is matig mobiel en kwetsbaar, dus dat ze in een glazen hokje zit waar haar niets kan overkomen is alleen maar logisch. Moeder Emme is een beschadigde vrouw met een trauma in haar verleden. Naast deze twee bewoners komt er nog een hele rits dorpelingen langs, de een nog zotter dan de ander.

Naar mijn idee is dit boek een miniversie van de echte wereld. Het gaat over idioterie, massahysterie, angst, elkaar meetrekken in paniek en nepnieuws, niet zelf nadenken, geen vragen stellen, niet op de ander letten, veel eigenbelang, een onwijze onhandigheid in met elkaar omgang en een onvermogen om het juiste te doen.

Het is wel zeker een roman om nogmaals te lezen, omdat er meer in zit dan je tijdens een eerste lezing kan vinden. Het lezen samen met een ander is een aanrader, vind ik. De leesclubsetting gaf mij veel meer duiding (of opties althans) dan ik in mijn eentje had kunnen bedenken.