Een bijzondere ervaring

Dit boek was mijn eerste verse novel, ook mijn eerste Oliver Reps. Ik had zin in een heel nieuwe ervaring en dat is dit, mede omdat ik het las in een leesclubsetting, zeker geworden.

De naamloze hoofdpersoon reist onaangekondigd (of nou je, heel laat aangekondigd, niet wederzijds afgesproken) naar zijn (ex-?)vriendin Dee in Berlijn. Zij is daarnaartoe verhuisd voor studie en die stap (en/of de natuurlijk loop der dingen) heeft het stel uit elkaar gedreven. Enigszins onduidelijk is de status van de relatie op dat moment. Het verhaal geeft het gevoel dat Dee al veel verder losgeweekt is dan de treinreiziger. Hij klampt zich vast aan herinneringen, aan hoop, maar in zijn woorden schemert toch ook wel door dat hij best weet hoe laat het is. Zijn gedrag is twijfelachtig, zeker toen hij besloot foto's te maken van zijn slapende vriendin en die uit te printen. Hij komt op mij over als een heel beginnende stalker en iemand die te krampachtig vasthoudt wat niet meer is.

Het verhaal zelf vind ik niet per se heel sterk, maar de stijl en vorm vind ik erg leuk. De woorden klinken in een verslavende cadans in je hoofd tijdens het lezen. Ik zou zeker weer een verse novel oppakken nu, ik ben er niet meer zo bang voor.

Of ik alles mee heb gekregen wat de auteur in het boek heeft gestopt, durf ik te betwijfelen. Ik denk dat heel veel stukjes een diepere laag of betekenis hebben. Wellicht herlees ik het na een tijdje eens, om te kijken of ik meer kan oppikken. Mooie ervaring!