Lezersrecensie
Kameleon bekent kleur
Doortje Mosch (1985) debuteert in 2024 als self-pubber met ‘Kameleon’, een dapper verhaal waarin het leven met een angststoornis centraal staat.
‘Kameleon’ gaat over Norah; een intelligente 23-jarige vrouw, die op het punt staat het werkende leven in te stappen. Tijdens haar zoektocht naar een passende baan, is op subtiele wijze te merken dat Norah worstelt met een angststoornis en met dwanghandelingen. Gaandeweg wordt duidelijk dat deze psychische klachten zich al op jonge leeftijd ontwikkelden en een groot deel van haar leven beheersen. Langzaam maar zeker wordt de ernst en de omvang van het probleem duidelijk. Norah houdt haar gedachten en gevoelens echter grotendeels voor zichzelf, maar dat kàn gevaarlijk zijn.
In het verhaal worden relatief onbezorgde momenten met soms hysterische situaties en humoristische gedachtegangen afgewisseld met een serieuze toon. Mosch heeft overigens in Norah’s denkwijze met enige regelmaat de nodige (rake!) maatschappijkritische noten verwerkt.
Feit dat iedereen weet hoe het is om angstige gevoelens te hebben, zorgt ervoor dat sommige situaties in dit boek herkenning oproepen. Maar, ‘Kameleon’ laat je toch écht inzien dat het hebben van een angststoornis vele malen heftiger is dan ‘ergens bang voor zijn’.
Mosch weet een zwaar onderwerp op een luchtige manier te omschrijven, wat erg knap is. Ze heeft een prettige, beeldende schrijfstijl waardoor je je als lezer goed kunt vereenzelvigen met Norah en haar belevingswereld in verschillende levensfasen. Het is alsof je aanwezig bent bij de gesprekken die ze heeft met haar moeder en vriendinnen en alsof je over haar schouder meekijkt tijdens de situaties die zich op de werkvloer voltrekken. De belangrijke nevenpersonages zijn zodanig uitgediept dat je gevoelens voor ze ontwikkelt, dat kan zowel sympathie als antipathie zijn.
Naast de vlotte leesbaarheid, en de soms herkenbare situaties, roept het boek ook vragen op:
‘Waarom deelt Norah haar gedachten en gevoelens niet? Schaamt ze zich, of is dit vanuit zelfbescherming?’ maar ook: ‘Als iemand in je directe omgeving te kampen heeft met psychische klachten, hoe kun je er dan voor deze persoon zijn?’
Dat leidt dan direct tot de volgende vraag: ‘Kun je er überhaupt voor iemand zijn die niet open is over bepaalde psychische problematiek?’.
Kortom, ‘Kameleon’ is, naast dat het een prettig leesbaar boek is dat een inkijkje geeft in het leven met een angststoornis, ook vooral een boek dat de lezer aan het denken zet.
Met hier en daar wat feelgood elementen, maar ook de nodige serieuze stukken waarbij de zwaarte van het onderwerp niet onderbelicht blijft, weet Mosch met dit boek haar eigen, unieke stijl te creëren. Dit debuut is geen kameleon, maar een diamant.
‘Kameleon’ gaat over Norah; een intelligente 23-jarige vrouw, die op het punt staat het werkende leven in te stappen. Tijdens haar zoektocht naar een passende baan, is op subtiele wijze te merken dat Norah worstelt met een angststoornis en met dwanghandelingen. Gaandeweg wordt duidelijk dat deze psychische klachten zich al op jonge leeftijd ontwikkelden en een groot deel van haar leven beheersen. Langzaam maar zeker wordt de ernst en de omvang van het probleem duidelijk. Norah houdt haar gedachten en gevoelens echter grotendeels voor zichzelf, maar dat kàn gevaarlijk zijn.
In het verhaal worden relatief onbezorgde momenten met soms hysterische situaties en humoristische gedachtegangen afgewisseld met een serieuze toon. Mosch heeft overigens in Norah’s denkwijze met enige regelmaat de nodige (rake!) maatschappijkritische noten verwerkt.
Feit dat iedereen weet hoe het is om angstige gevoelens te hebben, zorgt ervoor dat sommige situaties in dit boek herkenning oproepen. Maar, ‘Kameleon’ laat je toch écht inzien dat het hebben van een angststoornis vele malen heftiger is dan ‘ergens bang voor zijn’.
Mosch weet een zwaar onderwerp op een luchtige manier te omschrijven, wat erg knap is. Ze heeft een prettige, beeldende schrijfstijl waardoor je je als lezer goed kunt vereenzelvigen met Norah en haar belevingswereld in verschillende levensfasen. Het is alsof je aanwezig bent bij de gesprekken die ze heeft met haar moeder en vriendinnen en alsof je over haar schouder meekijkt tijdens de situaties die zich op de werkvloer voltrekken. De belangrijke nevenpersonages zijn zodanig uitgediept dat je gevoelens voor ze ontwikkelt, dat kan zowel sympathie als antipathie zijn.
Naast de vlotte leesbaarheid, en de soms herkenbare situaties, roept het boek ook vragen op:
‘Waarom deelt Norah haar gedachten en gevoelens niet? Schaamt ze zich, of is dit vanuit zelfbescherming?’ maar ook: ‘Als iemand in je directe omgeving te kampen heeft met psychische klachten, hoe kun je er dan voor deze persoon zijn?’
Dat leidt dan direct tot de volgende vraag: ‘Kun je er überhaupt voor iemand zijn die niet open is over bepaalde psychische problematiek?’.
Kortom, ‘Kameleon’ is, naast dat het een prettig leesbaar boek is dat een inkijkje geeft in het leven met een angststoornis, ook vooral een boek dat de lezer aan het denken zet.
Met hier en daar wat feelgood elementen, maar ook de nodige serieuze stukken waarbij de zwaarte van het onderwerp niet onderbelicht blijft, weet Mosch met dit boek haar eigen, unieke stijl te creëren. Dit debuut is geen kameleon, maar een diamant.
1
3
Reageer op deze recensie