Alleen voor een jonge lezer mogelijk interessant

Chris Brown is een Australische dierenarts die door een cameraploeg gevolgd wordt bij het uitvoeren van zijn werk. Er zijn vrij veel programma’s op televisie te vinden waarin het wel en wee van een dierenartsenpraktijk wordt getoond. Het is spannend, boeiend, verrassend, soms wat verdrietig, vaak schattig. Sinds in de jaren ’80 van de avonturen van James Herriot een tv-serie is gemaakt, zijn dierenartsen niet meer weg te slaan van de buis. Voor het beeldscherm worden dan wel vaak de dierenartsen gekozen die vriendelijk zijn voor het oog. Zo ook Chris Brown, een surferdude met blonde krullen met een drukke praktijk in Sydney. Zijn tv-show heet Bondi Vet en het boek dat nu in het Nederlands vertaald is, draagt dezelfde titel. Bondi is een van de mooie stranden aan de kust in Sydney.

In het boek zijn bijna vijftig van de beste verhalen uit de show opgenomen. De besproken patiënten zijn de gewone huisdieren die wij in Nederland ook kennen, zoals honden, katten, papegaaien, maar ook de wilde dieren die in de Australische natuur te vinden zijn, zoals zeehonden, pinguïns of lori’s en inheemse uilen. In korte stukken vertelt Brown over de patiënt, de kwaal en de behandeling. Hij vertelt er graag het een en ander omheen, zoals bijvoorbeeld bij Harry de papegaai, die zichzelf kaalplukt en pijn doet, omdat hij zo jaloers is op de echtgenoot van zijn eigenaresse, die hij als zijn levenspartner ziet. Een bekend euvel bij papegaaien, dus zo exotisch is dit geval niet, maar het is wel leerzaam om te lezen over de psychische problemen die papegaaien kunnen hebben.

Een euvel bij de verhaaltjes van Brown is dat het allemaal een tikje oppervlakkig blijft. Hij zoeft door de avonturen heen. Hoewel hij zeker emotionele betrokkenheid toont en het duidelijk goed voor heeft met de plaatselijke fauna, blijft de lezer hierdoor een beetje op afstand. Het maakt het boek daardoor wel heel erg toegankelijk en prima geschikt voor jongere dierenliefhebbers, maar verliest waarde voor de dierenliefhebber die al het een en ander heeft gezien en gelezen.

Een tweede kanttekening die bij het boek geplaatst moet worden is de directe Nederlandse overzetting van de informatieve hoofdstukjes uit het Engelse origineel. Die in grijs kader geplaatste tussendoortjes voegen niets aan het boek toe, bevatten slechts absolute basiskennis en soms informatie die in Australië toegepast kan worden, maar in Nederland nooit nodig zal zijn. Zo wordt bij het kader rond het uitzoeken van een pup bij een verantwoordelijke fokker een Australische site genoemd als bron, maar was het wellicht ook leuk geweest als de Nederlandse rassenvereniging toegevoegd was. De grijze blokken hadden beter plaats gemaakt voor wat meer foto’s uit de praktijk van Chris Brown. Daarmee zijn nu een paar pagina’s gevuld, waarbij helaas de zwart-wit foto’s te donker uitvallen en moeilijk te bekijken zijn.

Bondi Vet is een boek dat te makkelijke keuzes heeft gemaakt en daardoor eventueel alleen voor een jonge lezer interessant kan zijn.