Middendeel van intense ya fantasy trilogie
Sally Green (lees hier een interview) debuteerde in 2014 met het eerste deel in de Half Life-serie: Half Bad, in Nederlandse vertaling onder de titel Half Zwart. Ze scoorde er een wereldrecord mee. Niet eerder werd een jeugdboek of debuut zo vaak vertaald. Maar liefst 47 landen kochten de serie aan en inmiddels staat er ook een verfilming op stapel. Dit jaar verscheen het tweede deel: Half Wild. In 2016 volgt het slotdeel Half Lost en er zijn nog twee, onvertaalde, korte verhalen die een nevenpersonage volgen: Half Lies en Half Truths.
In Half Zwart maakten we al kennis met het hoofdpersonage van de reeks: Nathan. Nathan is het product van de kortstondige en onhandige affaire tussen een Witte Heks en een Zwarte Heks, een mix die in deze wereld heel erg ongepast is. Als halfbloed, maar bovendien ook zoon van een van de meest gevaarlijke Zwarte Heksen, is zijn imago niet geweldig. Hij is een buitenbeentje in de Witte Heksen-wereld. Zijn moeder is overleden en zijn vader Marcus is spoorloos. Mede omdat er een profetie bestaat die zegt dat Marcus gedood kan en zal worden door zijn eigen zoon. In het eerste boek wordt Nathan gevangen gezet door de Witte Heksen en getraind omdat men hoopt dat hij uiteindelijk inderdaad aan die profetie zal voldoen. Nathan is dan ongeveer 14 á 15 jaar.
In Half Wild is Nathan 17 jaar. Hij is geen kind meer. Hij is gegroeid, is twee jaar lang getraind (tegen zijn wil) en heeft nu zijn gave. Een gave die hij nog niet goed kan doorgronden en al helemaal niet kan beheersen. Hij is bovendien ontsnapt en vrij, alhoewel hij continu op zijn hoede moet zijn voor Jagers (Witte Heksen). Hij heeft maar één doel voor ogen: Annalise bevrijden, de Witte Heks op wie hij verliefd is, maar die aan het einde van het vorige boek in een diepe slaap werd gedwongen door de onvoorspelbare heks Mercury.
Het is een wereld waarin een duidelijke scheiding heerst tussen Wit en Zwart. Beide kanten gunnen de ander het licht in de ogen niet en beide kanten wenden akelige en gewelddadige methoden aan. Het creëeren van een goed functionerend rebellenteam blijkt een uitdaging. In deze ontwrichte samenleving probeert Nathan de juiste beslissingen te maken, maar met zijn wrede gave lijkt dat niet zo makkelijk. De mensen om hen heen, die hem lief zijn, stellen hem voor zware keuzes. Keuzes die hij niet wil maken.
Half Wild begint traag en wat verwarrend, met Nathan die uit een blackout komt. Zijn verwarring wordt aan de lezer doorgegeven, maar hierdoor begint het boek eigenlijk niet zo lekker. Het plaatsen van de schaakstukken voor de uiteindelijke actie duurt vrij lang, al is die bij vlagen wel interessant. Pas in het tweede deel, als het verzamelen van de rebellen niet meer de hoofdmoot van het verhaal vormt, sleept het boek je echt mee. En de finale is een klapper zonder weerga, die doet verlangen naar het derde boek. Het einde bevat elementen die niet bedoeld zijn om de lezer een goed gevoel mee te geven, het is een cliffhanger vol narigheid, die helemaal niets oplost voor Nathan. Wel zet het zijn strijdvaardigheid knetterhard neer en biedt het een ultiem nieuw doel voor het volgende boek. Nathan zal na dit einde klaar zijn met al het gedonder en gezeur van iedereen. Het derde boek zal dit straks allemaal bij elkaar moeten brengen in een hopelijk daverende finale.
De serie van Sally Green is geschreven voor de young adult doelgroep, maar zeker vanaf dit deel uitstekend geschikt voor volwassen fantasylezers. Dit tweede boek is ruiger en zit vol stevige actie en intriges. Ondanks een wat trager begin, sluit Half Wild toch op een score van vier sterren, mede door de adembenemende slotscéne die je wild doet rondgrijpen naar het derde en laatste boek.
Voor de lezers die nu wel geintrigeerd zijn, heeft de Nederlandse uitgeverij een buitenkansje (geldig tot 30 september). Bij aanschaf van Half Wild maak je kans op een ebook van Half Zwart, door een selfie te maken met je aangekochte boek. Handige regeling om lezers toch nog bij publicatie van het tweede deel aan de serie te laten beginnen.
Reageer op deze recensie