Gedateerd, maar schattig verhaal

Een verhaal met een staartje is de ondertitel van het boek Twee katten in de bibliotheek. De ondertitel zal vooral voor het woordspel zijn gekozen, want er is geen verhaalstaartje te bekennen. Maar dat vergeven we dit leuke, gezellige en schattige boek.

Assistent-bibliothecaris Jan Louch komt samen met haar baas op het idee om een kat in de bibliotheek te huisvesten. Er zitten wel eens wat muizen in de hoeken en gaten van het gebouw, waarop de beide dierenvrienden dit plan bedenken. Ze duiken in de rasbeschrijvingen, bellen met fokkers, sparen wat geld en schaffen vervolgens een Scottish Fold aan, een kattenras dat gevouwen oren heeft als belangrijkste, fysieke kenmerk. Als ze een naam moeten bedenken, helpt de dagelijkse toevoer van boeken. Boekengroothandel Baker & Taylor staat groot op de zijkant van de dozen. Hun nieuwe bibliotheekkat zou Baker gaan heten. Uiteraard volgt er, dankzij de enorm succesvolle ontvangst van Baker door de bibliotheekbezoekers, niet lang daarna een Taylor, ook een Scottish Fold.

Wat volgt is een serie anekdotes, met als rode draad de levens van Baker & Taylor en het leven van Jan Louch. Dat start al ergens in de dertiger jaren van de vorige eeuw. We lezen over de Beurskrach van '29, Pearl Harbor, automatisering (floppy disks!) en andere ontwikkelingen in de 20e eeuw. Dat maakt het verhaal wel wat gedateerd. Het helpt ook niet dat Baker & Taylor al in 1983 in de bibliotheek werden geplaatst en halverwege de jaren negentig overleden. Het einde van het verhaal is dus al twintig jaar oud. Jan Louch ging aan het einde van het boek met pensioen en zal nu de gezegende leeftijd van circa 85 jaar moeten hebben behaald. Dit boek zal mogelijk als een soort memoires bedoeld zijn. Gedateerd zijn ook de foto's in het midden van het boek, maar die zijn dan ook 20 tot 30 jaar oud. Gedateerd dus, maar het is niet vreselijk storend. Het is in feite wel interessant om, samen met Jan, in de bibliotheek te groeien naar groter, sneller, beter om vervolgens te bezuinigen. Er is ook niets veranderd.

Het boek bevat bizarre vertellingen over Jans neiging om onuitgenodigd buurhuizen binnen te lopen en daar boeken te gaan lezen. Ze was al op rantsoen gezet bij de plaatselijke bibliotheek en had de boeken in haar eigen huis uit, dus wat moet je dan? Een vreselijk zemelig, maar onverwacht leuk onderdeel zijn de diverse 'interviewtjes' met andere bibliotheekkatten. ('Het trainen van personeel is de sleutel tot een geslaagd bibliotheekkattendom', zegt Tober uit Indiana). Helaas zijn bibliotheekkatten niet meer zo geaccepteerd. Zelfs Baker & Taylor kregen wel eens een klacht van een allergische bibliotheekbezoeker. Jammer, want de bibliotheek heeft dankzij deze vouwoortjes een ontzettende groei in aanloop van bezoekers gehad, al waren het even goed niet allemaal mensen die boeken kwamen lenen. Zeker na de komst van een promotiecampagne van de groothandel Baker & Taylor, inclusief posters met de beide katten erop, kwamen mensen van heinde en verre om naar de katten te kijken en een 'gesigneerde' poster te vragen. Jan zette dan met een stempel een kattenpootje op de poster, al wilden sommige mensen echt liever een van de echte kattenpoten met verf insmeren en op het papier drukken.

Twee katten in de bibliotheek is in feite best een kneuterig verhaal, maar het heeft zijn charme. Je gaat mee in de melancholie van veranderende tijden, vooruitgang die goed is, vooruitgang die spijtig is. Je prikt af en toe wat door de anekdotes van Jan heen, die hier en daar een beetje aangedikt lijken te zijn. Ging ze echt met een Nubische geit boodschappen halen?

Er is tijdens het lezen best een traantje gevallen, het verhaal is veelzijdig, informatief en amusant genoeg. Voor kattenliefhebbers en boekenliefhebbers, maar met name katliefhebbende bibliothecarissen is dit een aanrader.