Alsof je zelf op safari bent

Kenia, 1910. Als de jonge Ivory Parkland Rowe met haar vader vanuit Engeland op safari naar Kenia gaat, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur – én op Adrian Edgecumbe, de grootwildjager die hen rondleidt. Al snel na de bruiloft blijkt echter dat Ivy, zoals ze genoemd wordt, voor Adrian niets meer is dan een trofee. Maar Ivy is vastbesloten om een leven voor zichzelf op te bouwen.

******
Sarah Lark is een van mijn favoriete romanschrijvers. Waarom? Omdat ze zo goed is in de omgeving levendig te maken. Ze beschrijft Kenia, de dieren, de safari en zelfs het klimaat zo beeldend, dat ik haast zelf op safari was.

Bovendien zitten in haar verhalen naast romantiek altijd vol met drama (maar niet te veel) en sterke - vrouwelijke - personages. En is er ruimte voor zwaardere onderwerpen; dit keer de jacht op dieren, de positie van inheemse volkeren en de dreiging van WOI. En dat alles helemaal in balans.

Vanaf de eerste pagina had ik ook een enorme klik met Ivy; wat een fijn, nieuwsgierig personage die haar eigen mannetje staat en bij haar standpunten blijft. Dat moet in die tijd niet gemakkelijk geweest zijn.

Het verhaal heeft alle emoties in zich en sluit met een mooie (maar niet te dramatische) cliffhanger waardoor ik nu al uitkijk naar deel 2.

Dit boek was een soort van buddyread met @liensboekenkast maar check vooral haar post om te lezen hoe die verliep. O, en ik sluit me aan bij haar tip: niet de achterflap lezen, want die geeft te veel van het verhaal weg (die hierboven is ook drastisch ingekort).