Invoelbare spanning

Dit boek is genomineerd voor twee buitenlandse literaire prijzen en gezien het onderwerp en de beloofde verwikkelingen is dit ook niet zo verwonderlijk. Zowel Humo, NRC en The Guardian zijn lovend in hun kritieken, staat er op kaft en achterflap te lezen. Ze beloven spanning en een liefdesverhaal, waardoor mijn verwachtingen hooggespannen zijn. En inderdaad, er is soms sprake van voelbare spanning bij diplomaat Oscar, die gewend is om gevolgd te worden, gewend om langs vragen naar zijn beroep heen te kletsen, maar echt invoelbaar wordt het nooit en dat is spijtig.

De lezer verplaatst zich elk hoofdstuk weer naar een ander land. Oscar, echtgenoot van Kate en vader van Emma, bevindt zich in het jaar 1941 in Bern 'voor Buitenlandse Zaken'. Hij woont daar alweer jaren tijdelijk en alleen. Omdat zijn huwelijk nooit echt gepassioneerd is geweest, ligt een mogelijke verliefdheid op de loer. Lara voorziet in die behoefte. Kate, echtgenote van Oscar en moeder van Emma, woont in Londen en vangt daar de gewonde soldaten op die in het ziekenhuis verpleegd worden. Ook zij heeft een oogje op een ander, een patiënt uit Congo. Matteous is dankbaar voor Kates hulp, maar kan niet aarden in de stad. Hij wil terug naar zijn land, want wie weet heeft zijn moeder de gruwelijkheden daar overleefd. Zijn vader heeft hij met een bijl vermoord zien worden. Daarna heeft het leven hem alle kanten op geslingerd, waaronder die van Kate. En dan is daar nog Emma, de dochter van, die in Berlijn woont met haar man Carl. Carl werkt op het ministerie en is assistent van iemand die dicht bij het oorlogsvuur zit. Emma krijgt dus vaak informatie te horen die ze misschien liever niet had willen horen.

Emma kan bij toeval een keer bij haar vader in Bern op bezoek. Ze laat zich daar de datum van de geplande operatie Barbarossa ontvallen. Dit is de aanval van het immense Duitse leger op Rusland. 22 juni zal deze plaatsvinden. Haar vader wil deze informatie doorbrieven, maar is bang dat deze actie altijd herleidbaar zal zijn naar zijn dochter. De contacten aan wie hij het wellicht zou durven vertellen, geven aan dat alle informatie uit Duitsland onbetrouwbaar is. Wat moet hij doen? Toch aandringen en zo het leven sparen van tienduizenden of zelfs miljoenen mensen of kiest hij voor zijn dochter?

De stijl van de schrijver doet af en toe denken aan de trenchcoat van de kaft: ouderwets, waardoor je je ook echt in 1941 waant. Toch leest het boek niet lekker door, omdat je een afstand voelt tot de hoofdpersonen. Ze komen niet genoeg uit de verf. Ze worden wel levensecht op bepaalde momenten, vooral tijdens zwakke momenten, maar dit is niet voldoende om het boek een aanrader te noemen. Wat mij betreft dus geen prijs voor De Kat.