Origineel boek met sterke verhaallijn

Rona Halsall was vijftig toen ze begon aan haar schrijfavontuur, zeven jaar later werd haar eerste boek gepubliceerd. Ondertussen heeft ze al vele succesvolle psychologische thrillers geschreven.

Korte inhoud

‘Ik ben zijn vrouw’, klinkt het aan de andere kant van de lijn. Wanneer Emma haar man Sam belt en ze dat te horen krijgt, is ze in shock. Zij is getrouwd met Sam, hoe kan het dan dat de vrouw die zijn telefoon opnam net hetzelfde zegt? Emma is hoogzwanger en dacht dat ze haar droomleven leidde. Toch beseft ze dat ze het onverklaarbare gedrag van Sam al een hele tijd negeert: de zakenreizen, de geheimzinnige telefoontjes, het verdwenen geld… Zijn dubbelleven is duidelijk al een hele tijd aan de gang. Wat Sam niet weet, is tot wat Emma in staat is om zichzelf te beschermen.

Oordeel

‘De bigamist’ start met een proloog waaruit meteen blijkt dat er iets serieus mis is met de relatie van Sam en Emma. Je nieuwsgierigheid wordt gewekt, maar Halsall houdt het nog even spannend. Vanaf het eerste hoofdstuk keren we veertien maanden terug in de tijd. Een serieuze flashback, maar verder verloopt het verhaal chronologisch, met een paar belangrijke herinneringen van de personages tussendoor. We lezen hoe Emma in contact komt met Sam en zijn zus Faith. Er zijn niet veel personages, waardoor je snel mee bent met de onderlinge relaties. Alles verloopt relatief rustig tussen het prille koppel, tot Emma zwanger wordt en er vreemde dingen gebeuren met vuur in huis. Je voelt het duidelijk: hier klopt iets niet.

Toch zit je tot de eerste helft van het boek niet constant op het puntje van je stoel. Het lijkt alsof Halsall zich inhoudt, ook al is het verhaal vlot geschreven. Ze is zuinig met informatie over haar personages, maar je kan niet negeren dat iedereen geheimen heeft. Halsall heeft hier voor een personele verteller gekozen, het verhaal wordt dus verteld vanuit de derde persoon (die zelf het verhaal beleeft). De inleving balanceert hier wat op het randje: de connectie met Emma is niet altijd even sterk, je moet wat wennen aan wie ze is en hoe ze denkt. Later in het boek beleven we plots alles door de ogen van een ander personage. Omdat het grootste deel van het verhaal Emma aan het woord was, voelt die omschakeling wat stroef aan. Als het perspectief dan nog eens wisselt, wordt het even verwarrend.

Desondanks zijn die andere vertelperspectieven zeker een meerwaarde voor het boek. Halsall zorgt ermee voor plottwists die je achterover doen vallen en die lang niet zo krachtig zouden geweest zijn als het verhaal alleen vanuit Emma’s perspectief verteld was. De plottwists in ‘De bigamist’ zijn meteen het sterkste punt van het boek. Pas in de tweede helft van het verhaal word je echt omvergeblazen en besef je dat Halsall subtiele aanwijzingen heel slim heeft verstopt in de eerste helft. Je vertrouwen in bepaalde personages wordt op de proef gesteld, het boek heeft meer diepgang dan wat de achterflap doet vermoeden.

De plotwendingen volgen elkaar zo snel op dat je niets anders kan doen dan gewoon doorlezen om alle brokjes psychologische spanning te ontrafelen. Elk detail is ingenieus met de hoofdlijnen van het verhaal vervlochten, je valt van de ene verbazing in de andere. Er komt echt veel op je af. Het einde laat zelfs ruimte voor een vervolg, al is dat eigenlijk niet noodzakelijk. Door voor dit einde te kiezen, geeft Halsall haar verhaal net meer kracht. Met de ‘De bigamist’ heeft ze een origineel boek geschreven over het huwelijk, schuld en leugens. Het is gek om te beseffen wat de mens over heeft voor z’n eigen geluk.

Conclusie

4 sterren
‘De bigamist’ is een origineel boek met een sterke verhaallijn, al laat de echte spanning even op zich wachten. Voor je het echter weet, blazen de vele plottwists je omver.