Lezersrecensie
Origineel verhaal voor jong en oud
Simon Stephenson is een Schotse scenarioschrijver die meewerkte aan de films 'Luca' en 'Paddington 2'. Voor hij dat werk deed, was hij kinderarts in Londen. 'De sneeuwman en ik' is zijn nieuwste boek.
Korte inhoud
Blessing is tien en een half jaar oud en heeft het niet gemakkelijk op school. Ze wordt gepest en daarom besluit ze op een dag gewoon niet meer naar school te gaan. Ook haar moeder is niet gelukkig, dus beslist Blessing over haar keuze te zwijgen. Ze dwaalt door Londen tijdens de langste winter ooit. Wanneer ze de excentrieke sneeuwpop Albert ontmoet, verandert haar leven. Volgens de sneeuwpopwet moet Albert kinderen in nood helpen, daarom probeert hij samen met Blessing haar pestkoppen te verslaan. Dan moeten ze ook nog Alberts verloren liefde Clementine proberen te vinden…
Oordeel
‘De sneeuwman en ik’ begint met een verhalend stuk waarin we de jonge Blessing beter leren kennen. Ze gaat niet meer naar school, omdat ze daar gepest wordt. Ook thuis heeft ze het niet gemakkelijk, want haar moeder Rosa is wat depressief door de lange winter. Daarom verzwijgt Blessing haar eigen problemen en dwaalt ze rond door Londen. Door die korte schets van Blessings leven zit je meteen in het verhaal. Als het meisje de sneeuwpop Albert ontmoet in Victoria Park, verandert alles. Door een levende sneeuwpop als een hoofdpersonage te laten optreden, krijgt het boek een sprookjesachtige toets. Tegelijk bieden de realistische problemen van Blessing en haar moeder een goed tegengewicht waardoor het verhaal eigenlijk heel geloofwaardig overkomt.
De levende sneeuwpop Albert is het sterkste punt van het boek. Hij is heel goed vormgegeven, het hele plaatje klopt. Hoewel je als lezer beseft dat hij niet bestaat, lijkt hij wel levensecht. Albert heeft een grappige persoonlijkheid die tot de verbeelding spreekt. Hij behoort tot z’n eigen sneeuwpopwereld, inclusief de sneeuwpopwet die hij heel nauwgezet volgt. Hierdoor krijgt hij een band met Blessing en wordt haar leven iets beter. Als wederdienst helpt ze zijn grote liefde Clementine zoeken in Londen, zodat het eindelijk lente kan worden en Blessings moeder vrolijker wordt. De dynamiek tussen Blessing en Albert zit prima. Ze kunnen goed met elkaar communiceren, door de vele dialogen leest het boek heel vlot. Er komen ook andere sneeuwpoppen aan bod in het verhaal, wat een fijne toevoeging is aan het verhaal en de sneeuwpopwereld nog iets geloofwaardiger maakt.
Verder blinkt dit boek uit op het vlak van taal. Het verschil tussen Blessing en Albert wordt ook duidelijk in hun spreektaal. Alberts taal zit vol referenties naar sneeuw. Uitroepen als “in gletsjersnaam” en “alle ijspegels” floepen vaak uit zijn sneeuwpopmond. Zulke uitspraken dragen echt bij aan de sfeer in het verhaal. Er wordt ook gespeeld met gezegdes. Albert is altijd van z’n eigen gelijk overtuigd, maar Blessing corrigeert hem als hij een foute uitspraak doet. Dat zorgt voor grappige momenten, maar tegelijk leren de jonge lezers ook iets bij over gezegdes die in ons dagelijks leven gebruikt worden.
De diepere laag van het verhaal scoort ook bij de oudere lezers. De (winter)depressie van Rosa en Blessing die gepest wordt, zijn heel herkenbare en actuele elementen. Er is voldoende aandacht voor de emoties van de personages. Daardoor voel je veel sympathie voor hen. Hier en daar wordt de lezer subtiel aangesproken en soms komt de alwetende verteller subtiel naar voren. Stephenson speelt ook met de opmaak van het boek en kiest ervoor om bepaalde geluiden in een ander lettertype te zetten. Hoewel zijn verhaal dus op verschillende vlakken heel sterk is, voelt het toch soms iets te langgerekt. Voor jonge lezers is het goed dat sommige inhoudelijke zaken herhaald worden, maar dat gebeurt net iets te veel. Desondanks is dit een prima, origineel winters boek voor jong en oud. Ongetwijfeld hoop je op een eigen pratende sneeuwpop.
Conclusie
4 sterren
‘De sneeuwman en ik’ is een origineel verhaal voor jong en oud met veel herkenbare factoren, aangevuld met sprookjesachtige elementen. Het boek blinkt uit op het vlak van taal.
Korte inhoud
Blessing is tien en een half jaar oud en heeft het niet gemakkelijk op school. Ze wordt gepest en daarom besluit ze op een dag gewoon niet meer naar school te gaan. Ook haar moeder is niet gelukkig, dus beslist Blessing over haar keuze te zwijgen. Ze dwaalt door Londen tijdens de langste winter ooit. Wanneer ze de excentrieke sneeuwpop Albert ontmoet, verandert haar leven. Volgens de sneeuwpopwet moet Albert kinderen in nood helpen, daarom probeert hij samen met Blessing haar pestkoppen te verslaan. Dan moeten ze ook nog Alberts verloren liefde Clementine proberen te vinden…
Oordeel
‘De sneeuwman en ik’ begint met een verhalend stuk waarin we de jonge Blessing beter leren kennen. Ze gaat niet meer naar school, omdat ze daar gepest wordt. Ook thuis heeft ze het niet gemakkelijk, want haar moeder Rosa is wat depressief door de lange winter. Daarom verzwijgt Blessing haar eigen problemen en dwaalt ze rond door Londen. Door die korte schets van Blessings leven zit je meteen in het verhaal. Als het meisje de sneeuwpop Albert ontmoet in Victoria Park, verandert alles. Door een levende sneeuwpop als een hoofdpersonage te laten optreden, krijgt het boek een sprookjesachtige toets. Tegelijk bieden de realistische problemen van Blessing en haar moeder een goed tegengewicht waardoor het verhaal eigenlijk heel geloofwaardig overkomt.
De levende sneeuwpop Albert is het sterkste punt van het boek. Hij is heel goed vormgegeven, het hele plaatje klopt. Hoewel je als lezer beseft dat hij niet bestaat, lijkt hij wel levensecht. Albert heeft een grappige persoonlijkheid die tot de verbeelding spreekt. Hij behoort tot z’n eigen sneeuwpopwereld, inclusief de sneeuwpopwet die hij heel nauwgezet volgt. Hierdoor krijgt hij een band met Blessing en wordt haar leven iets beter. Als wederdienst helpt ze zijn grote liefde Clementine zoeken in Londen, zodat het eindelijk lente kan worden en Blessings moeder vrolijker wordt. De dynamiek tussen Blessing en Albert zit prima. Ze kunnen goed met elkaar communiceren, door de vele dialogen leest het boek heel vlot. Er komen ook andere sneeuwpoppen aan bod in het verhaal, wat een fijne toevoeging is aan het verhaal en de sneeuwpopwereld nog iets geloofwaardiger maakt.
Verder blinkt dit boek uit op het vlak van taal. Het verschil tussen Blessing en Albert wordt ook duidelijk in hun spreektaal. Alberts taal zit vol referenties naar sneeuw. Uitroepen als “in gletsjersnaam” en “alle ijspegels” floepen vaak uit zijn sneeuwpopmond. Zulke uitspraken dragen echt bij aan de sfeer in het verhaal. Er wordt ook gespeeld met gezegdes. Albert is altijd van z’n eigen gelijk overtuigd, maar Blessing corrigeert hem als hij een foute uitspraak doet. Dat zorgt voor grappige momenten, maar tegelijk leren de jonge lezers ook iets bij over gezegdes die in ons dagelijks leven gebruikt worden.
De diepere laag van het verhaal scoort ook bij de oudere lezers. De (winter)depressie van Rosa en Blessing die gepest wordt, zijn heel herkenbare en actuele elementen. Er is voldoende aandacht voor de emoties van de personages. Daardoor voel je veel sympathie voor hen. Hier en daar wordt de lezer subtiel aangesproken en soms komt de alwetende verteller subtiel naar voren. Stephenson speelt ook met de opmaak van het boek en kiest ervoor om bepaalde geluiden in een ander lettertype te zetten. Hoewel zijn verhaal dus op verschillende vlakken heel sterk is, voelt het toch soms iets te langgerekt. Voor jonge lezers is het goed dat sommige inhoudelijke zaken herhaald worden, maar dat gebeurt net iets te veel. Desondanks is dit een prima, origineel winters boek voor jong en oud. Ongetwijfeld hoop je op een eigen pratende sneeuwpop.
Conclusie
4 sterren
‘De sneeuwman en ik’ is een origineel verhaal voor jong en oud met veel herkenbare factoren, aangevuld met sprookjesachtige elementen. Het boek blinkt uit op het vlak van taal.
1
Reageer op deze recensie