Winters leesplezier

Jo Thomas debuteerde in 2014 en schreef sindsdien verschillende zomer- en winterromans. 'Een Schotse winter' is haar nieuwste boek.

Korte inhoud
Ruby en haar band staan op het punt om door te breken. Als Ruby plots haar stem kwijtraakt tijdens een optreden, zit iedereen dan ook in zak en as. Om zo snel mogelijk te herstellen boekt Ruby een stemretraite op Tenerife. Een onverwacht telefoontje van een notaris brengt haar echter naar een afgelegen Schots eiland om daar een familiezaak te regelen. Het zou beter zijn dat haar grootvader naar een verzorgingshuis gaat, maar daarvoor moet zijn huis verkocht worden. Ruby heeft de man nog nooit ontmoet, dus de situatie is best ongemakkelijk. Als dan nog blijkt dat er een mysterieuze gast logeert in het huis van haar opa, dan wordt de zaak helemaal complex…

Oordeel
In ‘Een Schotse winter’ volgen we de stadse Ruby die noodgedwongen een tijdje op een afgelegen Schots eiland moet verblijven om familiezaken te regelen. Eigenlijk had ze op Tenerife moeten zijn voor een stemretraite. In de proloog is het meteen duidelijk waarom Ruby zo’n retraite nodig heeft: ze is haar stem kwijt. Het belang van haar stem wordt in het begin goed uitgewerkt, net als Ruby’s reis naar het eiland. De omgeving is prachtig beschreven, je ziet alles zo voor je. Net als Ruby ben je niet meteen betoverd door de natuurpracht. Jo Thomas laat je rustig wennen aan de sfeer die op het eiland heerst en besteedt de nodige aandacht aan de gemeenschap en het dorpsgevoel, waardoor je liefde voor de streek groeit.

Ruby worstelt niet alleen met de omgeving, maar ook met haar verloren stem. Hoewel het verhaal veelbelovend begon met dat probleem als rode draad, lijkt Ruby’s stembandstress wel vergeten als ze op het eiland arriveert. Ruby moet uiteraard verplicht praten met de mensen die ze er ontmoet, maar ze doet dat zo vaak zonder moeite dat het hier en daar wat ongeloofwaardig overkomt. Er zijn namelijk erg veel dialogen tussen haar en andere personages en het wordt dan niet vaak vernoemd dat spreken haar moeite kost. Tegelijk zijn die dialogen wel erg belangrijk voor het boek. Ze vormen de basis voor de band tussen Ruby en Lachlan, de man die bij Ruby’s grootvader woont. Daarnaast is er genoeg aandacht besteed aan de gevoelens van Ruby, terwijl die van Lachlan iets oppervlakkiger zijn uitgewerkt. We weten wat Ruby drijft en waarmee ze worstelt, maar ondanks de vele gesprekken tussen haar en Lachlan ontbreekt die informatie over hem.

Jo Thomas heeft een vlotte schrijfstijl, maar het verteltempo is relatief traag waardoor ze op een realistische manier de band tussen Ruby en Lachlan kan uitwerken. Hun leefwerelden zijn zo verschillend, maar het eiland is de perfecte verbinding tussen hen. De echte chemie tussen het duo laat wat op zich wachten, al draagt dat wel bij aan de geloofwaardigheid van het verhaal. Ook de gin die Ruby en Lachlan samen willen brouwen versterkt de connectie tussen beide hoofdpersonages. Waar je in het begin van het boek nog verwachtte dat Ruby’s stemprobleem de rode draad zou zijn in het verhaal, is dat uiteindelijk de gin die Ruby’s grootvader zelf heeft gecreëerd. Thomas geeft haar lezers wat informatie over gin zonder hen te overdonderen.

Ten slotte zijn de onderliggende thema’s het sterkste punt van het boek. Dementie, muziek en familie(ruzies) zijn onderwerpen die op een subtiele en geloofwaardige wijze verwerkt zijn in het verhaal. Zo durft Ruby ervoor uit te komen dat ze het lastig vindt om met dementerende personen om te gaan, iets wat helaas voor sommige lezers herkenbaar zal zijn. Hoe moeilijke communicatie (jarenlang) gevolgen kan hebben voor familierelaties is ook iets wat centraal staat. Thomas maakt een mooi bruggetje tussen de familieproblemen van haar personages en de natuur van het eiland. Ze vergelijkt vechtende herten met Ruby’s grootvader en vader en dat versterkt het eilandgevoel alleen maar. Wanneer het belang van muziek op verschillende vlakken nog eens duidelijk wordt en zo onder andere bijdraagt aan Ruby’s zoektocht naar zichzelf, is het plaatje compleet. Jo Thomas sluit haar boek af met een fijne epiloog. Ze heeft een verhaal geschreven dat je hart verwarmt tijdens koude winterdagen.

Conclusie
4 sterren
‘Een Schotse winter’ is een verhaal waarin thema’s als dementie en familieproblemen geloofwaardig uitgewerkt zijn. Dankzij de sympathieke personages en mooie beschrijvingen van het Schotse eiland is leesplezier gegarandeerd.