Een romantasy voor doorwinterde fantasylezers én groentjes in het genre

Violiste Alexandria Warwick scoorde in het buitenland al met haar 'Vier Winden'-serie. 'The North Wind' is het eerste deel dat in het Nederlands vertaald werd.

Korte inhoud
Wren woont samen met haar tweelingzus Elora in Edgewood. Sinds de dood van hun ouders zorgt Wren ervoor dat haar zus niets tekortkomt. Aangezien het land rond Edgewood al meer dan driehonderd jaar bevroren is, moet Wren er alles aandoen om te overleven. Het leven van de zussen verandert echter als de onsterfelijke heerser van het Dodenrijk, de Noordenwind, een bezoek brengt aan hun dorp. Hij heeft een menselijke vrouw nodig om de Schaduw te redden, een magische afscheiding die Edgewood beschermt tegen het Dodenrijk. De Noordenwind laat zijn oog vallen op Elora, maar Wren is tot alles bereid om haar te beschermen…

Oordeel
‘Noordenwind’ is het eerste deel van ‘De vier winden’-reeks, geschreven door Alexandria Warwick. In het verhaal volgen we hoe de dappere Wren er alles aandoet om haar zus Elora te beschermen en haar een mooie toekomst te bieden. Als de Noordenwind in Edgewood een vrouw komt halen en hij Elora kiest, besluit Wren hem te belazeren door zelf met hem mee te gaan. Iets wat relatief gemakkelijk lukt, aangezien Wren en Elora tweelingzussen zijn. Toch zijn de vrouwen enorm verschillend en die verschillen ontdekken we langzaamaan. Het hele boek wordt verteld vanuit Wrens perspectief en het is al snel duidelijk dat zij zich het lelijke eendje van de tweeling voelt. Wren heeft een apart karakter en slaagt er daardoor misschien niet meteen in het hart van de lezer te veroveren. Ze heeft een alcoholverslaving, gedraagt zich ruwer dan de doorsnee vrouw en is vaak erg brutaal. Toch kruipt ze langzaam onder je huid, want haar liefde voor Elora, haar vastberadenheid, maar ook haar onzekerheden maken van Wren een ijzersterk personage.

Via Wren leren we de Noordenwind kennen. Hij wordt in het boek ook de Wintervorst of Boreas genoemd. Lijkt misschien verwarrend, maar je bent snel weg met zijn drie namen. Wren en Boreas staan in eerste instantie lijnrecht tegenover elkaar. Een mens en een god: meer verschillend van elkaar kunnen ze niet zijn. Door het ik-perspectief geeft Warwick haar lezers een ruime inkijk in de emoties van Wren, de connectie met haar is heel sterk. Je ontdekt op een rustige manier hoe Wren de persoon geworden is die ze vandaag is. Dankzij de sterke dialogen tussen Wren en Boreas komen we ook te weten waarom Boreas zich zo afzondert en de winter eeuwig lijkt te duren.

De gevoelens van Wren en Boreas zijn heel geloofwaardig beschreven. Ook al is dit een fantasyboek, hun emoties zijn erg menselijk en herkenbaar. De ‘enemies to lovers’ -trope is hier uitstekend uitgewerkt. De spanning tussen de hoofdpersonages bouwt zich langzaam op, Warwick neemt haar tijd om hun relatie te laten groeien. Wren en Boreas worstelen niet alleen met hun gevoelens voor elkaar, maar ook met hun verleden. Toch tillen ze elkaar naar een hoger niveau door zich open te stellen en oog te hebben voor wat de ander belangrijk vindt. De weinige, maar stevige spicy stukken ondersteunen de diepe relatie die Wren en Boreas ontwikkelen. Zo heeft Warwick een heel realistische ‘enemies to lovers’- romance geschreven.

‘Noordenwind’ is echter veel meer dan een geslaagd liefdesverhaal. Alexandria Warwick heeft haar inspiratie gehaald uit klassieke sprookjes als ‘Belle en het beest’ en de mythe van Hades en Persephone. Je ziet de referenties naar beiden overduidelijk en kan eigenlijk alleen maar genieten van wat Warwick ermee gedaan heeft. Wren is hier ‘het beest’ door het grote litteken op haar gezicht. Ze leest graag, net als Boreas. Duidelijke verwijzingen naar ‘Belle en het beest’ dus. De mythe van Hades en Persephone vormt de hoofdinspiratie voor ‘Noordenwind’, maar Warwick durft er haar eigen ding mee te doen. Een ironische verwijzing naar de Styx (de rivier die de aarde scheidt van de dodenwereld) uit de mond horen van Wren doet je inwendig grinniken. Tegenover haar eigen interpretatie van de sprookjes en de mythe blijft Warwick ook trouw aan de namen van de winden die we kennen uit de Griekse mythologie (Boreas, Zephyrus, Notos en Euros) en refereert ze subtiel naar enkele bekende werken uit de literatuur.

Naast Boreas komt ook Zephyrus aan bod in het boek en Warwick laat hen perfect passen in haar eigen gecreëerde fantasywereld. De details in hun uiterlijk zoals Boreas’ felblauwe ogen of de groene blaadjes in Zephyrus’ haar vertegenwoordigen de seizoenen die ze belichamen. Boreas’ Dodenrijk zie je zo voor je door de levendige beschrijvingen. Het kaartje vooraan in het boek helpt je om alle plaatsnamen te situeren. Warwick overlaadt je niet met details over de omgeving, maar laat haar lezers langzaam wennen aan de leefwereld van de personages. Haar schrijfstijl is heel filmisch met oog voor detail. Ze weet elk bouwsteen van haar verhaal te verbinden met elkaar als het nodig is. De vlot geschreven hoofdstukken zijn misschien wat aan de lange kant, maar je merkt er amper iets van doordat de actie in boek goed verspreid is. Voor je het weet, ben je bij het einde beland dat bovendien ook nog eens mooi afgewerkt is. De epiloog maakt het plaatje helemaal af. ‘Noordenwind’ is zeker een geslaagd begin van deze veelbelovende reeks.

Conclusie
5 sterren
‘Noordenwind’ is een uitstekende ‘enemies to lovers’-romantasy met tegelijk een hoge herkenbaarheidsfactor. Er is enorm veel aandacht voor de emoties van de personages, waardoor het boek de nodige diepgang krijgt.