Rechercheur Hulda is een sterk en geloofwaardig personage

Het boek 'De Duisternis' is een goede start van een nieuwe veelbelovende reeks. Het hoofdpersonage Hulda wordt sterk, geloofwaardig en origineel neergezet. Het is een personages waar je als lezer sympathie voor opbouwt en waar je makkelijk mee meeleeft. Toch is ze niet helemaal een open boek, en dat maakt dat je meer van haar te weten wil komen. Ook haar frustratie over het moeten stoppen met werken is goed voelbaar. De andere personages zijn met recht bijfiguren te noemen. Ze maken wel deel uit van het verhaal maar het gaat toch vooral om het doen en laten van rechercheur Hulda.

De schrijfstijl van Ragnar Jónasson zou je bijna filmisch kunnen noemen. Het is meeslepend, maar hier en daar weet hij ook genoeg afstand te behouden. Hierdoor blijft de kilheid van de misdaad voelbaar. De korte hoofdstukken zorgen ervoor dat je snel door het boek heen leest. Er zitten niet echt plottwist of teasers in. Ragnar Jónasson is meer van de feiten. Het verhaal is dus niet nagelbijtend spannend, wel intrigerend genoeg om door te blijven lezen.

Wat ook interessant is aan het boek 'De Duisternis' zijn de de verhalen die parallel lopen. Zo is er bijvoorbeeld een jonge vrouw die hard haar best doet om haar dochter terug te kunnen krijgen uit een opvanghuis. Dit samen met de sfeerbeschrijvingen van het koele en eenzame aandoende IJsland zorgt voor goede toevoegingen.

Het einde is niet heel erg verassend. Maar toch is 'De Duisternis' een ietwat duister, maar zeker interessant verhaal. Niet een razend spannende thriller, maar wel prettig om te lezen. In de epiloog zag ik niet meteen een opening naar een nieuw deel. Echter is het personage Hulda wel interessant genoeg om nog een zaak op te laten lossen. Dus kijk ik toch wel uit naar een vervolg deel.