Lees dit boek pas na het eerste deel, dan heb je een prachtig geheel

Het boek ‘Terra di Sicilia’ begint voorin met een stamboom en een lijstje met alle namen die voorkomen in het verhaal. Dat is wel heel handig, want dat maakt het, hier en daar wat chaotische verhaal, wat overzichtelijker. Zeker omdat vele namen ook nog eens op elkaar lijken, en de tijdslijn niet chronologisch is. Achterin staat nog een woorden- en termenlijst ter verduidelijking, voor diegene die niet zo thuis zijn in de Italiaanse taal. Het verhaal beslaat de periode tussen 1890 en 1960 en verplaatst zich van Sicilë naar München en weer terug. Hierbij wordt niet alleen de familiegeschiedenis van de auteur Mario Giordano uit de doeken gedaan maar komen er ook verschillende geschiedkundige gebeurtenissen .

‘Terra di Sicilia’ is niet alleen qua aantal bladzijden een lijvig boek, het is ook een zeer interessant en lijvig verhaal. De schrijfstijl is zeer beeldend en levendig maar het is wel literatuur dus het vraagt van de lezer wel echt een andere manier van lezen. Neem dan ook vooral de tijd voor dit boek ( ook voor het vervolgdeel) want het is meer dan de moeite waard. Vooral wanneer je in ogenschouw neemt dat ‘Terra di Sicilia’ berust op waargebeurde feiten. De schrijver neemt je bij de hand en maakt je onderdeel van zijn familie, waarbij hij niets of niemand schuwt, maar zich ook niet schaamt of verantwoordelijkheid neemt voor de dingen die er plaatsgevonden hebben.

Het levensverhaal van zijn voorouders is zeker niet alleen maar rozengeur en maneschijn. List en bedrog, angst en verdriet, verlies en overwinning maar zeker ook liefde en geluk komen aan bod. Dit alles met veel respect en eerbied geschreven. De warmte van Sicilë is voelbaar, net zoals de kilte van München. Neem de tijd voor dit boek en wanneer je er dan helemaal in zit, lees dan gelijk verder in het vervolg deel: ‘Terra di Sicilia’ – de vrouwen van de familie Carbonaro. Dit keer wordt de familiegeschiedenis wederom verteld maar dan door de ogen van drie generaties vrouwen. Dit levert een hele andere kijk op gebeurtenissen. Het zijn vooral de emoties die de auteur Mario Giardano in dit tweede deel zo mooi weet te schrijven. Heel knap wanneer je als mannelijke auteur, vrouwelijke emoties zo weet te omschrijven. Iets in de manier van schrijven, en dan doel ik vooral op de wonderen/illusies en geesten, deed me denken aan ‘Het huis met de geesten’ van Isabel Allende of ‘Chocolat’ van Joanne Harris. Ook twee van mijn favorieten.