Lezersrecensie
Hartverscheurend en prachtig met respect weergegeven
Elke dag één brief
Het boek is hartverscheurend en ik kon het absoluut niet in een keer uitlezen. Het had zo een impact om te weten dat dit echte brieven zijn van echte mensen in nood. Ik heb met mezelf toen afgesproken elke dag één brief te lezen. Postuum stak ik dan een kaarsje voor die familie of die persoon aan. Vaak wilde ik toch ook wel weten of er nog informatie te vinden was over de betreffende gevallen en raadpleegde ik internet.
De even indrukwekkende televisieserie De Joodse Raad
De brieven waren gericht aan de voorzitter van het comité, de heer David Cohen, die later een van de voorzitters zou worden van de Joodse Raad. Over het wel en wee van die raad is onlangs de prachtige en zeer indrukwekkende gelijknamige serie op televisie geweest.
Veel lukte niet, maar een hoop dingen ook wel
Het is ongelooflijk wat het comité voor Joodse Vluchtelingen heeft proberen te doen. Een baan zoeken voor een zoöloog, die toen al in kamp Buchenwald had gezeten. Helaas mislukte dat en moest hij samen met zijn gezin uiteindelijk naar Auschwitz. Ondanks het verzoek van intellectuelen, verenigd in het Comité van Waakzaamheid, waarbij ze de regering om coulance met betrekking tot de vluchtelingen vroegen, hield die voet bij stuk, en lieten ze niemand meer Nederland binnen.
Echter lukten er veel dingen ook wel: valse papieren, onderduiken, en bijvoorbeeld kindertransporten naar veilige oorden.
Geschiedenis herhaalt zich helaas
Willy Lindwer heeft nog steeds contact met de vrouw die toentertijd secretaresse was van het Vluchtelingencomité, Mirjam Bolle-Levie. Zij is inmiddels 107 jaar oud en woont in Jeruzalem. Gelukkig is zij nog steeds in het bezit van een ‘een messcherp geheugen’, zegt
Lindwer. Ze weet zich nog alles te herinneringen van de hartbrekende brieven.
Elke brief aan het comité voor Joodse Vluchtelingen is een stukje geschiedenis. Een noodkreet uit een ver verleden. Helaas lijkt het verleden ons weer in te halen en zijn er opnieuw duizenden mensen voor oorlog op de vlucht. Dat maakt dit al prachtige boek, nog intenser om te lezen.
Het boek is hartverscheurend en ik kon het absoluut niet in een keer uitlezen. Het had zo een impact om te weten dat dit echte brieven zijn van echte mensen in nood. Ik heb met mezelf toen afgesproken elke dag één brief te lezen. Postuum stak ik dan een kaarsje voor die familie of die persoon aan. Vaak wilde ik toch ook wel weten of er nog informatie te vinden was over de betreffende gevallen en raadpleegde ik internet.
De even indrukwekkende televisieserie De Joodse Raad
De brieven waren gericht aan de voorzitter van het comité, de heer David Cohen, die later een van de voorzitters zou worden van de Joodse Raad. Over het wel en wee van die raad is onlangs de prachtige en zeer indrukwekkende gelijknamige serie op televisie geweest.
Veel lukte niet, maar een hoop dingen ook wel
Het is ongelooflijk wat het comité voor Joodse Vluchtelingen heeft proberen te doen. Een baan zoeken voor een zoöloog, die toen al in kamp Buchenwald had gezeten. Helaas mislukte dat en moest hij samen met zijn gezin uiteindelijk naar Auschwitz. Ondanks het verzoek van intellectuelen, verenigd in het Comité van Waakzaamheid, waarbij ze de regering om coulance met betrekking tot de vluchtelingen vroegen, hield die voet bij stuk, en lieten ze niemand meer Nederland binnen.
Echter lukten er veel dingen ook wel: valse papieren, onderduiken, en bijvoorbeeld kindertransporten naar veilige oorden.
Geschiedenis herhaalt zich helaas
Willy Lindwer heeft nog steeds contact met de vrouw die toentertijd secretaresse was van het Vluchtelingencomité, Mirjam Bolle-Levie. Zij is inmiddels 107 jaar oud en woont in Jeruzalem. Gelukkig is zij nog steeds in het bezit van een ‘een messcherp geheugen’, zegt
Lindwer. Ze weet zich nog alles te herinneringen van de hartbrekende brieven.
Elke brief aan het comité voor Joodse Vluchtelingen is een stukje geschiedenis. Een noodkreet uit een ver verleden. Helaas lijkt het verleden ons weer in te halen en zijn er opnieuw duizenden mensen voor oorlog op de vlucht. Dat maakt dit al prachtige boek, nog intenser om te lezen.
1
Reageer op deze recensie