Passende titel, leuk onderwerp

Het is een soort van ijkpunt op mijn kalender; het verschijnen van de zomer- of winterthriller van Suzanne Vermeer. Zoals de achterflap zelf altijd al aankondigt is dat heerlijke zomerse dan wel winterse (ont)spanning.

IJzersterk proloog
Het boek ‘Spoorloos’ begint met een kort maar ijzersterk proloog. Vervolgens lees je keurig in chronologische volgorde hoe de twee vriendinnen tot het maken van de podcast komen. Dat dit flinke consequenties voor de baan en de relatie van Bo heeft wordt ook goed verwoord. Het leuke aan het stel, Bo en Inès, is hun totaal verschillende karakter. De een ingetogen en de ander uitbundig. Maar dat maakt ook dat ze juist geknipt zijn om samen te werken, mits er niet eentje doorslaat. Zoals in het verhaal dus wel gebeurt. Toch hebben de hoofdpersonages aan het einde van het verhaal een groei doorgemaakt. Deze karakters zijn dus goed neergezet.

Minder goed uitgewerkt of onderbouwd
Dat geldt minder voor de andere personages. Die zijn nogal grillig in hun gedrag, zonder aanwijsbare reden. Ook worden de relatieproblemen, die er wel degelijk zijn, als sneeuw voor de zon opgelost. Mensen die verdacht worden van de meest gruwelijke dingen zijn in principe simpele niets zeggende personen. En eigenlijk wordt ook nergens het hoe en waarom, oftewel het daadwerkelijke motief, goed en krachtig onderbouwd.

Spannend speur verhaal
Alhoewel het boek ‘Spoorloos’ erg spannend begint, is er gedurende het verhaal geen verder opbouw van spanning. Het zijn eigenlijk allemaal logische stappen die een schrijver neemt bij het schrijven van een spannend boek, dan wel thriller. Dat laatste is het zeker niet.
‘Spoorloos’ is meer een grote speurtocht waarbij je als lezer de feiten volgt. Een beetje ‘en toen en toen’ verhaal. Ook zitten er hier en daar wat foutjes in die door de redactie eruit gehaald hadden moeten.

Passende titel en leuk onderwerp
De titel van het boek ‘Spoorloos’ is op zich passend bij het verhaal maar deed me te veel denken aan het televisieprogramma. Wat ik leuk vond was het gekozen onderwerp: podcast. Meestal staat het toch helemaal in het teken van een strand- dan wel skivakantie. Nu was het eens heel iets anders. De vlotte schrijfstijl en de korte hoofdstukken blijven kenmerkend voor de Suzanne Vermeer boeken en zorgt ook deze keer er weer voor dat je vlot doorleest.

De afgelopen laatste warme dagen van dit jaar heb ik me dus best vermaakt met dit boek. Echter is het niet de beste uit de reeks. Nog even geduld, dan komt de wintereditie er alweer aan!