Lezersrecensie
Young-adult die ook voor volwassen prima leest
Net als het boek ‘De Tranenmaker’, is ook ‘Zoals sneeuw valt’ weer een heel bijzonder verhaal wat vele thema’s aanstipt. Onderwerpen waar met name jongvolwassenen mee te maken hebben, zoals: vriendschappen, teleurstelling, angst, rouw, liefde en volwassen worden. Met name het zoeken naar je eigen identiteit en je plekje in de maatschappij is een groot onderwerp.
Erin Doom heeft een geheel eigen manier van schrijven, ze schrijft op een poëtische manier die wel beeldend is. Daarin weet ze personages goed weer te geven en hun angsten, hoop en hunkeringen goed te beschrijven, echter worden ze niet heel erg uitgediept. Daardoor blijft ‘Zoals sneeuw valt’ wat oppervlakkig. Ook is het verhaal van de nalatenschap wat ongeloofwaardig. Al zorgt die tegelijkertijd wel voor de mysterie en de actie in het verhaal.
De auteur heeft de neiging om zich te verliezen in het teveel beschrijven van details. Hierdoor raak je als lezer soms niet alleen de draad van het verhaal kwijt maar ook je interesse. Dan begin je een beetje op te zien tegen de vele bladzijden, want het ‘Zoals sneeuw valt’ had wellicht wat beknopter beschreven kunnen worden. Ook het aantrekken en afstoten tussen de twee hoofdpersonages gaat me net iets te lang door waardoor het geen nieuwsgierigheid meer opwekt maar juist irritatie.
Desalniettemin heeft Erin Doom met ‘Zoals sneeuw valt’ weer een indrukwekkend boek geschreven waarin ze de strijd van het hoofdpersonages, niet allen met zichzelf maar ook met haar omgeving, goed heeft weergegeven. Hierin is het vooral bijzonder dat je een verhaal eens leest vanuit een introvert persoon. Dat geeft toch een hele andere dimensie aan gebeurtenissen.
Ook de vader en Mason worden goed neergezet. Door middel van flashbacks in het verhaal krijg je een goed beeld van hun verleden en snap je de manier van doen in het heden. De verhaallijnen van de moeder en de vriendgroep van Ivy worden, naar mijn mening, minder goed uitgewerkt. Daar zijn nog wel wat open eindjes.
Net als ‘De Tranenmaker’ is ‘Zoals sneeuw valt’ een heel bijzonder verhaal wat vele lezers weer zal boeien. Het is vooral het einde wat me deed smelten; de allesomvattende liefde en het geloof in het vinden van jezelf. Al kwam dat einde wel erg plotseling, en werd het wat kort door de bocht beschreven ten opzichte van de rest van het, hier en daar, wat langdradig verhaal.
Of ‘Zoals sneeuw valt’ het net zo een grote sensatie wordt als ‘De Tranenmaker’ is nog maar de vraag. Het is zeker een aanrader als je even een boek wil lezen wat anders dan anders is, en zeker niet alleen voor Young-Adult. Ook voor volwassen is het prima te lezen.
Erin Doom heeft een geheel eigen manier van schrijven, ze schrijft op een poëtische manier die wel beeldend is. Daarin weet ze personages goed weer te geven en hun angsten, hoop en hunkeringen goed te beschrijven, echter worden ze niet heel erg uitgediept. Daardoor blijft ‘Zoals sneeuw valt’ wat oppervlakkig. Ook is het verhaal van de nalatenschap wat ongeloofwaardig. Al zorgt die tegelijkertijd wel voor de mysterie en de actie in het verhaal.
De auteur heeft de neiging om zich te verliezen in het teveel beschrijven van details. Hierdoor raak je als lezer soms niet alleen de draad van het verhaal kwijt maar ook je interesse. Dan begin je een beetje op te zien tegen de vele bladzijden, want het ‘Zoals sneeuw valt’ had wellicht wat beknopter beschreven kunnen worden. Ook het aantrekken en afstoten tussen de twee hoofdpersonages gaat me net iets te lang door waardoor het geen nieuwsgierigheid meer opwekt maar juist irritatie.
Desalniettemin heeft Erin Doom met ‘Zoals sneeuw valt’ weer een indrukwekkend boek geschreven waarin ze de strijd van het hoofdpersonages, niet allen met zichzelf maar ook met haar omgeving, goed heeft weergegeven. Hierin is het vooral bijzonder dat je een verhaal eens leest vanuit een introvert persoon. Dat geeft toch een hele andere dimensie aan gebeurtenissen.
Ook de vader en Mason worden goed neergezet. Door middel van flashbacks in het verhaal krijg je een goed beeld van hun verleden en snap je de manier van doen in het heden. De verhaallijnen van de moeder en de vriendgroep van Ivy worden, naar mijn mening, minder goed uitgewerkt. Daar zijn nog wel wat open eindjes.
Net als ‘De Tranenmaker’ is ‘Zoals sneeuw valt’ een heel bijzonder verhaal wat vele lezers weer zal boeien. Het is vooral het einde wat me deed smelten; de allesomvattende liefde en het geloof in het vinden van jezelf. Al kwam dat einde wel erg plotseling, en werd het wat kort door de bocht beschreven ten opzichte van de rest van het, hier en daar, wat langdradig verhaal.
Of ‘Zoals sneeuw valt’ het net zo een grote sensatie wordt als ‘De Tranenmaker’ is nog maar de vraag. Het is zeker een aanrader als je even een boek wil lezen wat anders dan anders is, en zeker niet alleen voor Young-Adult. Ook voor volwassen is het prima te lezen.
1
Reageer op deze recensie