Dat wat de reis van je leven had moeten worden, eindigt in je grootste nachtmerrie...

Rutger, Kim en Peru zijn in veel opzichten een standaardgezin. Ze zijn over het algemeen gelukkig, wonen in een mooi huis en zijn gezond. Toch onderscheidt één ding hen van alle andere gezinnen: zij jagen de droom na waarvan vele gezinnen slechts maar kunnen dromen. Met zijn drieën vertrekken ze op het zeilschip dat Rutger al sinds zijn jeugd bezit, voor een oversteek naar de andere kant van de oceaan. Kim heeft hiervoor haar baan als pedagogisch medewerkster opgezegd en Rutger heeft met veel pijn en moeite weten te regelen dat dochter Peru een half jaar niet op school wordt verwacht, mits zij netjes haar huiswerk zal maken. Met een extreem goede voorbereiding op zak en een gezonde dosis spanning, vertrekt het drietal richting hun eerste bestemming. Maar al snel blijkt dat deze reis niet alleen maar rozengeur en maneschijn zal zijn. Het 24/7 niet aan elkaar kunnen ontsnappen, zorgt al snel voor spanningen binnen het gezin.

Waar Rutger en Kim eerst vol goede moed aan de reis begonnen, blijken de nodige spanningen tussen de twee inmiddels zijn tol te eisen. Het voortdurend op elkaar aangewezen zijn blijkt intensiever dan gedacht en de onderlinge irritaties lopen flink op. En dan slaat, geheel vanuit het niets, de stemming op zee gruwelijk om. Onderlinge irritaties en discussies blijken geen optie meer en vanaf dat moment is het één voor allen, allen voor één...

Al bij de cover-reveal van dit boek zeiden wij tegen elkaar: dit boek moéten wij lezen. De cover en bijbehorende titel spreken zoveel mysterie uit, dat wij heel erg benieuwd waren naar waar dit verhaal over zou gaan. Het is vast een droom van velen: de wereld rond met niet veel meer dan het hoognodige. Hoe gaaf is het om dit met je gezin te doen? Wij konden ons in ieder geval goed voorstellen dat het de droom van hoofdpersonages Rutger en Kim was. Dat hun dochter Peru ook meegaat op deze reis, lijkt de droom compleet te maken en wanneer het drietal al vrij snel aan het begin van het boek begint aan de spannende reis, zitten wij al met ons hoofd op het zeilschip te wachten tot de zeilen worden gehesen.

Dit boek was voor ons dus echt gelijk áán. Door een korte introductie van de personages, heb je het gevoel dat je hen al een beetje kent, voordat zij met elkaar op reis gaan. Kim komt op ons over als een lieve, bezorgde moeder, die wil dat het haar dochter Peru aan niets op hun reis ontbreekt. Vader Rutger deed ons denken aan een grote, stoere vent, die niets liever wil dan zijn dochter laten kennismaken met al het moois dat de oceaan te bieden heeft. Samen voelen zij zich – elk op hun eigen manier – heel erg verantwoordelijk voor hun dochter Peru, die zich nog weinig verheugt op de aanstaande reis. Tussen vader en dochter heersen regelmatig spanningen, die als lezer heel goed voelbaar zijn. Maar wanneer de zeilen worden gehesen en het drietal op weg gaat naar hun eerste bestemming, blijken Rutger en Kim in elk geval goed op elkaar te zijn ingespeeld.

Zo snel als de stroming van de oceaan, zo snel vlogen wij ook door dit verhaal heen. In vrijwel elk hoofdstuk zit spanning, waardoor er geen moment een oninteressante passage voorbijkwam. Het verhaal wordt verteld vanuit twee perspectieven: dat van Kim en van Rosalía. Door toevoeging van het perspectief van Rosalía, werden wij steeds nieuwsgieriger naar meer. Wie is deze vrouw? En op welke manier speelt haar verhaal een rol in het leven van Rutger en Kim? Dit bleef voor ons lang onduidelijk, maar geen zorgen: aan het eind weet je precies hoe ‘t zit!

Doordat er gedurende het verhaal steeds meer vragen omhoog komen borrelen, word je verplicht om steeds verder te blijven lezen. Dit is gelukkig allesbehalve een straf, want het boek leest heerlijk weg en biedt heel wat uren leesplezier. Voor ons was het absoluut een “puntje van de bank”-boek en wij lazen ‘m allebei in één zucht uit.

Klaar om de woeste zeeën te trotseren met deze heerlijke weglezer? Schip ahoy!

Liefs,
De Leeszusjes