Een realistisch verhaal over wat pesten met iemand doet.

Lisa is verrukt als ze de hoofdrol in de musical Belle en het Beest krijgt. Wanneer ze erachter komt wie haar tegenspeler wordt, wordt ze herinnerd aan het beest dat zij vroeger zelf was...




Lisa is 28 jaar en is na haar studie in Nijmegen terugverhuisd naar haar geboorteplaats Enschede. Als rasechte Tukker mistte ze de rust, het accent, het dorpse gevoel in de stad, de stugge en loyale mensen, maar vooral haar zeer geliefde moeder. Eenmaal terug in Enschede is ze aan de slag gegaan in een laboratorium als medisch bioloog. Dat dit ver onder haar leerniveau is, maakt voor Lisa niet uit. Ze is tevreden met het werk dat ze doet en samen met haar twee geliefde collega's Rodine en Tess onderzoeken zij of de genomen biopten goed- of kwaadaardig zijn. Dat Lisa een klein sociaal netwerk heeft, lijkt haar ook niet te deren. Elke dinsdagavond eet ze samen met haar moeder en praten ze bij over wat ze allemaal beleefd hebben in de tussentijd dat ze elkaar niet hebben gezien. Zo nu en dan past ze op de kinderen van Rodine en haar man Dennis en ze is er door weer en wind voor Rodine wanneer zij een moeilijke tijd doormaakt. Monica heeft ze ontmoet op de toneelvereniging, waar al gauw een hechte en waardevolle vriendschap is opgebouwd. In haar vrije tijd acteert Lisa bij de plaatselijke musicalvereniging Moulin Rouge.

De musicalvereniging Moulin Rouge is 25 jaar geleden samen met de musicalvereniging Musis begonnen als één grote club. De twee verenigingen zijn na een aantal ruzies en onenigheden uit elkaar gegaan en als twee op zichzelf staande clubs verdergegaan. Inmiddels is de strijdbijl al een tijdje begraven en willen de twee musicalverenigingen gezamenlijk hun 25-jarige jubileum vieren. Het is de bedoeling dat net als vroeger de krachten worden gebundeld in een unieke productie, namelijk ‘Belle en het Beest’. Na een moeizame auditie krijgt Lisa uiteindelijk de hoofdrol en wanneer ze erachter komt wie haar tegenspeler is, schrikt ze behoorlijk. Alex... de jongen die zij het leven behoorlijk zuur heeft gemaakt op de basisschool door hem te pesten. Lisa heeft in de afgelopen jaren haar leven gebeterd en voelt zich enorm schuldig over de pesterijen van Alex. Ze besluit dat het tijd is om haar excuses aan te bieden, maar dit gaat niet van een leien dakje. En wanneer ze deze aantrekkelijke volwassen Alex steeds beter leert kennen, wordt het steeds moeilijker om over hun verleden te beginnen...

•
•
•

Ik merk dat ik al langere tijd steeds vaker een feelgoodverhaal pak om te lezen. Het leuke van deze verhalen vind ik dan ook dat ik mij na het lezen van zo'n boek ook echt een beetje vrolijker voel. Tijdens deze blogtour heb ik mijn eerste – en positieve - kennismaking gehad met het werk van Marjon Weerink.

In ‘Podiumbeest’ volgen we de 28-jarige Lisa, die de hoofdrol krijgt in de musical ‘Belle en het Beest'. Dat deze musical een onverwachte wending krijgt blijkt al snel, wanneer ze haar tegenspeler ontmoet: Alex, de jongen die zij tijdens hun basisschoolperiode behoorlijk heeft gepest. Schuldgevoel komt al gauw naar boven drijven, wanneer Lisa merkt dat deze volwassen Alex wel heel aantrekkelijk en fijn in de omgang is. Meerdere keren probeert Lisa haar excuses aan te bieden, maar elke keer komt er wat tussen. En wanneer Lisa dan eindelijk haar excuses heeft aangeboden aan de knappe Alex, krijgt dit een wel heel onverwachte wending...

Het boek bevat veel realistische onderwerpen, zoals psychisch- en fysiek pestgedrag, mishandeling, seksueel misbruik en het verlies van dierbaren. Hierdoor voelt het boek meerdere keren behoorlijk aangrijpend aan. Dit vind ik persoonlijk als lezer erg fijn, omdat het boek hiermee realistisch op mij is overgekomen. De auteur heeft op een fijne en respectvolle manier over deze confronterende onderwerpen geschreven, waarbij ik zo nu en dan even een traantje heb moeten wegpinken. Knap werk van de auteur!

Gelukkig bevatte dit boek niet alleen maar aangrijpende onderwerpen. Dit boek barst namelijk ook van de goede dosis feelgood, hechte vriendschappen en familiebanden, dierenliefde en humor! Het lezen van dit boek bezorgde mij zo nu en dan een glimlach op mijn gezicht. Van de uitspraken van Rodine haar kinderen werd ik vrolijk en poes Sokkie was ook een fijne toevoeging in dit verhaal. Hier heeft de auteur punten mee gescoord, want ik heb een enorme zwak voor poezen.

Het boek wordt voornamelijk vanuit Lisa haar perspectief geschreven en zo nu en dan zijn haar hoofdstukken van enkele cursief geschreven passages voorzien. Hierin krijg je flashbacks vanuit Lisa naar de basisschoolperiode, waarin zij Alex tot op het bot toe vernederde, kleineerde en ook fysiek pestte. Ik vond het mooi om te lezen hoe Lisa haar leven uiteindelijk heeft verbeterd, want van een pestkop in haar jeugd – door een traumatische ervaring - is zij uiteindelijk een warm en lief persoon geworden. Een goede toevoeging vind ik ook om te lezen hoeveel spijt Lisa heeft van haar pesterijen. Ik kan me goed voorstellen dat wanneer je in Lisa haar schoenen staat en terugkijkt op het verleden, je schuldgevoel de overhand neemt – en terecht!

Enkele passages zijn vanuit Alex zijn perspectief beschreven. Dit vond ik een erg fijne toevoeging aan het verhaal, want in zijn passages lees je wat Lisa’s pestgedrag met Alex als persoon heeft gedaan. Alex is uiteindelijk ontpopt tot een hele lieve volwassen man, met het hart absoluut op de goede plaats. Het pestgedrag van Lisa heeft hem gemaakt tot wie hij is. Ik kon mij als lezer goed inleven in Alex zijn personage. De binding die ik voelde met Alex komt denk ik doordat ik zelf ook een tijd aan levende lijve heb ondervonden wat pestgedrag met je als persoon kan doen. Net zoals Alex ben ik hier uiteindelijk ook sterker uitgekomen en ben ik trots op waar ik nu sta. Ja, ik kan wel zeggen dat ik van Alex zijn personage ben gaan houden!

Liefs,
Nathalie