Streetfood & Snacks mist net iets aan grundlichkeit

Streetfood en foodtrucks zijn een dankbaar nieuw onderwerp in de kookboekenwereld. Dat komt omdat de kwaliteit van deze snelle maaltijden in een razend tempo in culinaire schatten veranderd is. Het boek Streetfood & Snacks van Stevan Paul is een voorbeeld van een boek dat meelift op deze trend. Stevan Paul, een Duitse receptenontwikkelaar, culinair journalist, foodstylist en kookboekauteur van al diverse kookboeken nam de pen op voor dit boek.

In dit boek staan snelle recepten die geschikt zijn voor iedere dag, onderweg of bij feesten. Inspiratie kwam bij marktkramen, foodtrucks en restaurants vandaan en laat zien wat er daarbij mogelijk is met vooral broodjes, sandwiches, bagels en burgers. Ook bevat het boek enkele korte verhalen. De geschiedenis van de hamburger, de origine van streetfoodcultuur en een artikel over de huiskok van Elvis Presley zijn enkele voorbeelden. De kaft bestaat uit een menukaart waarop je daarop direct ziet welke hoofdstukken en recepten het boek bevat. Leuk idee! Het menu bevat klassiekers, burgers, toast en sandwiches, hotdogs en rolls, broodmaaltijden en snacks en tenslotte een hoofdstuk met diverse bijgerechten en sauzen.

Laat ik voorop stellen dat het boek smakelijke recepten bevat. Een burger met bijvoorbeeld rösti en kip in ham, curryworst, braadworst, schnitzel, de strammer max (uitsmijter) zijn een voorbeeld van het duidelijke Duitse tintje aan dit boek. Maar ook een chiliburger, portobelloburger, tostis, garnalenceviche of fish & chips en wentelteefjes maken het aanbod erg divers.

Het boek hinkt een beetje op twee gedachtes qua complexiteit en culinaire keuzes. In het ene recept moet je zelf je braadworsten draaien of tartaar maken en gebruik je kreeft. Best hoogstaand. Maar bij het recept met hotdogs of curryworsten wordt voor kant en klare worsten gekozen. Dan maak je eigenlijk alleen zelf de sauzen. Het recept voor peanutbutter en jelly sandwich is een luie keuze. Het enige wat hierin een recept is (en in kleine letters is aangegeven) is hoe je de rodebessengelei moet maken. Gelukkig is dit een uitzondering maar het zegt wel wat over de verschillen in complexiteit aan receptuur en je kookkunst. Qua ingrediënten zijn de meeste producten gewoon verkrijgbaar. Een enkel product zoals halfgedroogde tomaten zal je wel naar op zoek moeten of vervangen.

De bereidingstijd van de recepten is ongeveer overal hetzelfde. In de meeste gevallen ben je met een gerecht tussen de vijfentwintig a veertig minuten klaar. Dat moet ook wel een beetje het maximum zijn voor iets als streetfood of een snack. Er zijn wel uitzonderingen. Voor de taco’s moet je het vlees tien uur laten sudderen. Bij Pulled Pork staat dat het enkele uren in de oven moet maar met enkele uren worden er wel acht bedoelt. Soms moet je dus wel erg veel geduld hebben voor je aan tafel kan.

Mijn echte kritiek zit hem vooral in de vormgeving. Dat er voor twee soorten opmaak wordt gekozen bijvoorbeeld. Bij het recept in de ene opmaak staat een heldere ingrediëntenlijst en andere keren wordt een gerecht uitgelegd in alinea’s en moet je per alinea uitzoeken wat je nodig hebt. Ongetwijfeld om ruimte te besparen maar ik vind het niet lekker lezen. Verder is er sprake van wat slordigheden. De term msp, wat een mespunt blijkt te zijn, wordt nergens uitgelegd. De foto’s zijn uitnodigend maar enkele niet helemaal scherp en sommige hebben een zweem van sfeerverlichting waarbij ik vermoed dat ze in een restaurant of bij een foodtruck zelf zijn gemaakt. Dat doet de kleuren niet altijd goed en dat is jammer van een verder smaakvol recept.
Laatste kritische puntje is dat in zinnen sommige woorden cursief worden weergegeven en dan weer voor niet-cursief wordt gekozen. En dit niet consistent gebeurt. Geen echt grote zaken zijn het, maar de meeste van deze dingen hadden voorkomen kunnen worden bij de samenstelling. De niet zo kritische kookboeklezer zal het ongetwijfeld (brat)wurst zijn.

Ik maakte uit dit boek de curryworst want een goede Duitse Curryworst kan ik zeker waarderen.

Ingrediënten:
Voor 4-6 curryworsten

250 g kerstomaten
2 el olijfolie
60 gram verse mango
Mild kerriepoeder naar smaak
1 el tomatenpuree
1 el bruine suiker
1-2 tl witte wijnazijn
250 ml tomatensap
50 g mangochutney
Zout
Sambal oelek

4-6 gekookte worsten
3 el zonnebloemolie
1-2 lente-uitjes
Chilivlokken
4-6 broodjes

Bereiding:
Verwijder de kroontjes van de tomaten. Snijd ze doormidden en bak ze even aan in een koekenpan met hete olijfolie. Snijd het mangovruchtvlees in stukjes en voeg dat toe. Strooi er het kerriepoeder over, roer er de tomatenpuree en de suiker door en smoor alles kort tot de suiker is opgelost.
Blus af met de azijn en roer er het tomatensap en de mangochutney door. Laat dit 5 minuten lobbig inkoken. Breng op smaak met zout en maak naar eigen smaak pittig met een vleugje sambal oelek.
Maak met een mes enkele inkepingen in de worsten en bak ze in hete olie in 8-10 minuten aan alle kanten. Snijd de lente-uitjes schuin in plakjes. Snijd de worsten in stukjes en serveer die met de currysaus, lente-uitjes, broodjes en eventueel extra kerriepoeder en chilivlokken.

Ik kan niet anders zeggen. Dit recept “hits the right spot.” De bereidingswijze klopte en de smaak was een goed gelijkende en verse variant op de saus die ik van de Duitse curryworst ken. 

Streetfood & Snacks is een boek dat naast standaardsnacks ook een heleboel snacks met vooral vlees en vis aan je kookassortiment toevoegt. Het is een boek dat je uit de kast pakt als je zin hebt in wat comfortfood of iets hebt te vieren. In sommige gevallen kan je jezelf culinair laten gaan en in andere gevallen hoef je het jezelf niet al te moeilijk te maken. Niet het allerbeste boek dat nu op de markt is, maar het kan zich toch zeker veilig nestelen in de middenmoot.