Interessante wereld maar ondermaats plot

Amanda Hocking (1984) is vooral bekend dankzij haar Trylle-trilogie. Haar grote liefde voor fantasy wordt voortgezet in dit eerste deel van een nieuwe serie, waarbij ze inspiratie heeft gehaald uit mythologieën en sprookjes van over de hele wereld. Naar eigen zeggen houdt ze meer van de duistere, originele sprookjes dan de Disneyversies en dat blijkt al gelijk in het eerste hoofdstuk waarin een onsterfelijk wezen zonder pardon wordt gedood in een afgelegen, vies steegje. Er wordt een blik geworpen op de duistere kant van mensen en wezens, maar meer dan die ene blik wordt het nooit.

“’Nobody really has anybody,’ I told her. ‘We all must die, and we all die alone.”

Er is veel aandacht besteed aan diversiteit in het boek, wat betekent dat Hocking een kleurrijke en inclusieve wereld heeft neergezet die ruimte biedt voor iedereen. Dit uit zich niet alleen in de variatie aan mythologieën die te vinden zijn, maar ook op andere manieren. Malin, het hoofdpersonage, is bijvoorbeeld biseksueel. Ze is een Valkyrie en heeft als taak om in opdracht onsterfelijken te doden wanneer hun tijd ‘op’ is in de wereld en ze naar de onderwereld moeten worden gestuurd. Op die manier wordt de balans tussen sterfelijken en onsterfelijken bewaard.

Malin leeft in een gigantische stad waarin de luchtvervuiling en de gebouwen enorm zijn. Gewone mensen lopen langs onsterfelijken in alle soorten en maten in een ongemakkelijke verstandshouding die op springen staat. De beschrijvingen van de stad, de wezens die erin leven en zelfs het voedsel zijn uitgebreid en zorgen voor een dynamische wereld die tot leven komt.

Daarnaast is het interessant dat er woorden worden geleend uit allerlei talen voor voorwerpen en andere concepten. Malins hovercraftmotor wordt bijvoorbeeld een Luftfahrrad genoemd en er wordt zelfs een Nederlands woord gebruikt voor de louche zwarte markt: de Avondmarkt. Het is duidelijk dat er veel aandacht en tijd is besteed aan de ontwikkeling van de wereld in het boek, maar helaas geldt dat niet voor het verhaal zelf.

De plot is weinig vernieuwend en voelt erg standaard aan voor een YA-fantasyboek. Het is een verhaal waar je snel doorheen komt, al is dat is niet per se een compliment. De hoofdstukken zijn erg kort en het boek gaat daardoor van de ene korte scène naar de andere. Het verhaal kabbelt zo verder en doordat er weinig diepgang is blijft het verhaal oppervlakkig.

Wanneer het verhaal even interessanter lijkt te worden door de discussie over het bestaan van vrije wil (of de afwezigheid ervan) wordt hier vervolgens niet op in gegaan. Spanning is daarnaast ook nergens te vinden in het boek, ook al gaat het om een Valkyrie die onsterfelijken moet doden en fouten uit het verleden moet rechtzetten. Actie komt snel op en is even snel weer voorbij.

Between the Blade and the Heart is een ondermaats begin van een nieuwe serie waarbij veel aandacht is besteed aan de uitwerking van de wereld, maar waarbij de plot schijnbaar is vergeten. Interessante thema’s worden niet genoeg uitgewerkt en de personages zijn snel weer vergeten – net als het boek zelf.