Een langzaam sudderend vuurtje

Roman is op het eerste gezicht een normale tiener die een vriendin heeft en thuis woont bij zijn ouders en broers. Hij is een jaar blijven zitten en moet lijdzaam toezien hoe zijn vrienden eindexamen doen, maar dat blijkt algauw niet het ergste dat in zijn leven is gebeurd. Zijn jongere zusje Stanzi is vier jaar eerder op zesjarige leeftijd in een brand omgekomen. Roman geeft zichzelf hiervan de schuld, en nadat hij weer een brand van dichtbij meemaakt, begint hij in een langzame neerwaartse spiraal te komen. Er moet iets veranderen in zijn leven en dat van zijn familie voor het te laat is, maar hoe vinden ze elkaar ooit nog terug na die grote tragedie?

Het verdriet om de dood van kleine zusje Stanzi snijdt diep in het gezin en na vier jaar leven ze nog steeds bijna als verdoofd naast elkaar, niet echt mét elkaar. Hierdoor voel je als lezer ook een afstand tot hen, wat het lastiger maakt om direct goed in het verhaal te zitten. Wanneer dat eenmaal is gebeurd, volg je Roman in zijn neerwaartse spiraal en zie je hoe hij het bijna elke nieuwe dag een stukje moeilijker lijkt te hebben. Anke Kranendonk gebruikt heel beeldende zinnen om de gemoedstoestand van Roman weer te geven:

'Zou ze kunnen voelen wat ik voelde, wat ik had doorstaan? Als dat niet zo was, was ik verder van huis. Alsof ik dan de dop van mezelf had losgeschroefd en zou leeglopen terwijl de ander niks opving. En dan zou de ellende blijven stromen.'

Soms worden bepaalde keuzes te vaak herhaald, zoals de klinkers die Roman soms niet meer kan uitspreken en de gesprekken die hij voert met zijn familieleden en vrienden die telkens weer op hetzelfde neerkomen.

Daarnaast blijven sommige personages vlak, en dan met name de tieners die vrij stroef en stereotype worden omschreven. Romans vriendin Celine wordt neergezet als een hitsige tiener met op bijna elke pagina waarin ze voorkomt wel een verwijzing naar haar luie oog dat alle kanten opdraait. Tegen het eind van het verhaal krijgt ze gelukkig wat meer diepgang.

Kevin is echter een interessant personage dat zich in Romans leven weet te wurmen en hem onbewust confronteert met zijn grootste angsten. Angsten die hij de baas moet zien te worden voordat ze hem overmeesteren. Het helpt ook niet dat Kevin heel toevallig bij de vrijwillige brandweer wil en Roman meesleept naar allerlei oefeningen die zijn trauma alleen maar verergeren. Kevin worstelt zelf ook met bepaalde zaken, maar zijn gedeelte van het verhaal wordt op een niet geheel bevredigende manier afgerond.

Brand is een novelle die bol staat van onderdrukte emoties die uiteindelijk hun weg naar de oppervlakte weten te vinden. Het voelt meer als een kalm sudderend vuurtje dan een vuur dat blijft aanwakkeren tot een explosief eind, maar dat laatste is niet nodig bij het type verhaal dat Kranendonk wilde vertellen. Het verwerken van een verdriet dat nooit helemaal weggaat staat van begin tot eind op de voorgrond, evenals hoe mensen hier verschillend mee om kunnen gaan.

Wil jij ook meer en leuker lezen? Lees dan dit boek voor de Hebban Reading Challenge van 2024!

Vink er bijvoorbeeld de volgende checklistcategorieën mee af: 'Lees een heet boek' en 'Lees een kwetsbaar boek'. Meedoen kan via Hebban.nl/challenge.