Circe: mother, creator, witch.

"We are not our blood." Dat is misschien wel de meest hoofdzakelijke boodschap dat Circe te bieden heeft aan de lezer, al dan niet bewust.

Circe is het tweede boek van Madeline Miller, die voor haar eerste boek de Orange Prize for Fiction won. Na zo'n succesvol debuut si het altijd nog maar afwachten hoe het tweede boek gaat zijn, maar Miller is er absoluut in geslaagd om een waardig - en misschien wel overtreffend - boek te schrijven rondom wederom een mythologisch figuur.

Circe is anders dan de andere goden: dat is al vanaf het begin duidelijk. Ze heeft sympathie en empathie voor mensen en misbruikt hen niet zoals de andere goden doen. Door haar krachten als een heks en een misstap bij de goden wordt ze verbannen naar een eiland, Aiaia. Het was bedoeld als straf, maar het is op dat eiland dat Circe pas echt groeit en haar krachten vindt in zowel haar magie als haar eigen innerlijke kracht.

Miller slaagt erin verscheidene mythes op haar eigen manier vertellen zonder dat de originele kracht en boodschap verloren gaat. Ze slaagt erin om de mythologische figuren menselijk te maken. Vooral hoofdpersonage Circe natuurlijk maakt een grote ontwikkeling door en het is een genot om haar op haar weg te volgen. Ze krijgt een stem en we zien haar een keer op een andere manier dan de gemene heks die ogenschijnlijk zonder reden mannen in varkens veranderde. In dit boek zien we haar kant van het verhaal zonder dat ze te veel als held of als slachtoffer wordt verheven.

Circe's relatie met andere goden en met sterfelingen wordt meesterlijk uitgewerkt en het is super om te zien hoe zij in confrontaties groeit. De schrijfstijl van Miller is prettig en poëtisch en past heel goed bij het onderwerp. Het voelt echt alsof je stiekem meekijkt met een godin.

Naast de goed uitgewerkte personages en de fijne, poëtische schrijfstijl zijn de thema's en boodschappen die te vinden zijn in dit boek ook een highlight. 'Het zijn net mensen' zou je over de goden kunnen zeggen. Ze hebben heel veel kracht en ook onsterfelijkheid, maar in hun doen en laten zijn ze soms net mensen - maar dan wel heel zeurige mensen.

"We are not our blood": je bent niet gebonden aan de omstandigheden waarin je geboren bent. Het maakt niet uit waar je vandaan komt, want je kan altijd je eigen weg kiezen. Dat is het belangrijkste wat ik uit Circe heb kunnen halen en het is absoluut een boek dat ik zou aanraden en zowel fans van mythologie als mensen die er net aan beginnen.
Circe is een prachtig poëtisch geschreven verhaal over innerlijke kracht en wat het betekent om mens te zijn.