Spannende ontknoping, maar bij vlagen voorspelbaar

Lynette Noni’s De gevangene van Vallenia is het vervolg op De genezer van Zalindov en is vertaald door Vertaalzusjes. Kiva is na tien lange jaren eindelijk vrij van de Zalindov-gevangenis en woont nu in het kasteel van Jaren, die niemand minder dan Prins Deverick bleek te zijn, wiens familie ooit de voorvader van Kiva van de troon heeft gestoten en die zij ook verantwoordelijk houdt voor de dood van haar vader en broertje tien jaar terug. Kiva komt voor een onmogelijke keuze te staan: blijft ze trouw aan de familie die ze tien jaar lang niet heeft gezien en verraadt ze de jongen die steeds meer voor haar betekent, of kiest ze voor een vijand die toch niet zo slecht blijkt te zijn en keert ze haar rug naar de familie die alles voor haar betekent?

Na de cliffhanger van het eerste boek begint dit tweede deel relatief rustig in het alledaagse leven van Kiva in het paleis van de Vallentis-familie. Ze lijkt bijna gelukkig te zijn daar, maar ze kan niet vergeten wat haar familie is aangedaan door de familie bij wie ze nu woont. Na een hereniging met haar oudere broer en zus begint ze nog meer te twijfelen en werkt ze zichzelf steeds dieper in de problemen en geheimen. Kiva en haar dilemma staan centraal in dit vervolg en tot het einde aan toe blijft het spannend om te zien wanneer de twee helften van haar leven erachter komen dat ze in feite een dubbelspion is.

Noni’s schrijfstijl is heel vlot en makkelijk te lezen en ze visualiseert het gebruik van de verschillende soorten magie op mooie wijze voor de lezer. Haar beschrijvingen van het paleis en de vele grote feesten die er worden gegeven zijn heel beeldend:

'Meerdere luminiumkroonluchters glinsterden aan het gouden plafond, een strijkorkest speelde op een balkon hoog boven hen en rond hun enkels zweefden mistige wolkjes die ongetwijfeld op hun plek werden gehouden door elementmagie. Dat gold ook voor de zwevende lichtpuntjes in de lucht die als sterren boven de dansende stelletjes zweefden. De glazen muur tegenover hen was geopend en leidde naar een balkon. Daarachter lag de Serin met daarop zo veel luminiumkaarsen dat de rivier helderder glinsterde dan het maanlicht dat over de stad scheen.'

Veel plotwendingen zal de lezer mijlenver aan zien komen - al helemaal omdat Kiva vrij naïef en goedgelovig is terwijl de lezer alles en iedereen wantrouwt. Na tien jaar lang opgesloten te hebben gezeten met de zwaarste criminelen zou je denken dat ze voorzichtiger te werk zou gaan, al is het natuurlijk ook waar dat verraad soms uit de meest onverwachte hoek komt. Andere plotwendingen verrassen wel, zeker de laatste paar hoofdstukken die opnieuw leiden naar een cliffhanger die de lezer doet uitkijken naar het volgende deel.

Prins Caldon, de neef van Jaren, krijgt een aanzienlijk grotere rol in dit boek en neemt het op zichzelf om Kiva te trainen zodat ze zichzelf beter leert beschermen. Waar hij in deel 1 vooral als een rokkenjager werd beschreven krijgt hij nu veel meer diepgang. Jaren daarentegen blijft een beetje oppervlakkig - hij is dol op Kiva en dit blijkt uit alles wat hij doet en zegt, maar in dit boek blijft hij verder meer op de achtergrond. Wel wordt na het lezen van dit verhaal duidelijk dat hij een grote rol gaat spelen in het volgende deel, waar we hoogstwaarschijnlijk een nieuwe kant van hem gaan zien.

De gevangene van Vallenia bouwt goed verder op het verhaal dat begon in het eerste boek. Aanvankelijk mis je de unieke omgeving van de gevangenis, maar in het prachtige paleis van de koninklijke familie loeren heel andere gevaren en geheimen die net zo intrigerend zijn. Ook al zijn sommige plotwendingen te voorspellen, er is genoeg spanningsopbouw om de aandacht van de lezer vast te houden en om dezelfde lezer warm te houden voor het vervolg.